Monday, March 19, 2018

VI Bienal de Humor Luiz d'Oliveira Guimarães Espinhal - Penela Portugal 2018

Una Organización: Ayuntamiento de Penela / Junta de Freguesia del Espinal
Con el apoyo de la Fundación Luiz d'Oliveira Guimarães
Una producción: Humorgrafe - Director Artístico: Osvaldo Macedo de Sousa (humorgrafe.oms@gmail.com)

La Bienal donde el humor no necesita colores, apenas una sonrisa, inteligencia filosófica y un color simple y directo - el negro y sus matices.

1 - Tema:
a) "El Ciclo de Vida" - invitamos a los artistas de todo el mundo a filosofar sobre la existencia, como cada cultura enfrenta la vida y la muerte, que simbologías rituales hacen para superar el terror a la incógnita del más allá. La muerte es sólo una meditación de lo que es la vida, o una anécdotas que nos amedrenta lo cotidiano de la eternidad? No deseamos vivir aquí la muerte, sino homenajear la vida con humor y optimismo en momentos, como el de 2018 en que se evoca el centenario del Armisticio de la Gran Guerra de 1914/18, la madre de todas las otras guerras que se ha desarrollado al mismo tiempo a lo largo del s. XX y que hoy a través del dicho terrorismo de fundamentalistas, sigue presente en la sociedad contemporánea. ¿Cómo alabar la perennidad del espíritu, en vez de cultivar una sociedad que financia la muerte de la humanidad y del planeta?
b) Caricaturas de Leonor d'Oliveira Guimarães (nuera de L.O.G) que fue la impulsora de esta Bienal
2 - Abierto a la participación de todos los artistas gráficos con humor, profesionales o aficionados.
3 - Fecha Límite: 10 de junio de 2018. Deben enviarse a humorgrafe.oms@gmail.com, humorgrafe@hotmail.com o humorgrafe_oms@yahoo.com (En caso de no recibir confirmación de recepción, volver a enviar de nuevo SFF).
4 - Cada artista puede enviar, vía e-mail en formato digital (300 dpis formato A4) hasta 4 trabajos monocromáticos (un solo color con todos sus matices - no se aceptan dibujos a 2, 3 o 4 colores -abierto a todas (en un tablero único) ... debiendo estos venir acompañados con información del nombre, fecha de nacimiento, dirección y e-mail.
5 - Los trabajos serán juzgados por un jurado constituido por: representantes del Ayuntamiento de Penela; representante de la Junta de Población del Espinal; representante de la familia Oliveira Guimarães; representante  Fund. Oliveira Guimarães,por el Director Artístico de la Bienal; un representante de los patrocinadores, un representante de comunicación social local y uno a dos artistas invitados, siendo otorgados los siguientes premios:
1er Premio de la VI BHLOG-2018 (1.800 €)
2º Premio de la VI BHLOG- 2018 (€ 1.300)
3º Premio de la VI BHLOG- 2018 (€ 800)
Premio Caricatura de la VI BHLOG- 2018 (€ 1.000)
El Jurado, si así lo entiende, podrá conceder "honorarios especiales", a título honorífico, con derecho a trofeo, a título honorífico, Antonio Oliveira Guimarães, Leonor Oliveira Guimarães, Municipio de Penela, Junta de Freguesia do Espinhal y Humorgrafe).
6 - El Jurado se otorga el derecho de hacer una selección de los mejores trabajos para exponer en el espacio disponible y edición de catálogo (el cual será enviado a todos los artistas con obra reproducida).
7 - La Organización informará a todos los artistas por e.mail si han sido seleccionados para la exposición y el catálogo, y cuáles son los artistas premiados. Los trabajos premiados con remuneración, quedan automáticamente adquiridos por la Organización. Los originales de los trabajos premiados deberán ser entregados a la Organización (el original en trabajos hechos a ordenador es un print de alta calidad en A4, firmado a mano y numerado 1/1), porque sin esa entrega, el Premio monetario no será desbloqueado.
8 - Los derechos de reproducción son propiedad de la Organización, tan pronto como sea para la promoción de esta organización, y discutidos puntualmente con los autores, en el caso de otros usos.
9 - Para otras informaciones contactar al Director Artístico: Osvaldo Macedo de Sousa (humorgrafe.oms@gmail.com) o V Bienal de Humor Luís d'Oliveira Guimarães, Sector de Cultura, Ayuntamiento de Penela, Plaza del Municipio, 3230-253 Penela - Portugal.
10 - La VI Bienal de Humor Luís d 'Oliveira Guimarães - Espinal / Penela 2018, Inaugura el día 1 de Septiembre en el Centro Cultural del Espinal, pudiendo además ser expuesta en otros lugares a designar.



VI Bienal del humor "LUIS D'OLIVEIRA GUIMARAES" - ESPINAL / PENELA 2018 Portugal
El Ciclo de Vida - HUMOR ES VIDA Y TRANSFORMACIÓN

Por: Osvaldo Macedo de Sousa

El sueño de cualquier humorista, o cómico, es que alguien muera de risa con sus intervenciones. En realidad no hay mejor muerte que la que se vive con la sonrisa en el alma, con la carcajada en el corazón, desintoxicando el azedume, el avinagrar de la edad y del cotidiano, pero sólo el término "muerte" asusta, es un tema tabú.
¿Qué es para cada uno de nosotros la "muerte"? Si no hablamos de ella nunca la encaramos y nunca sonríen con ella, frontalmente, irreverentemente, despreocupadamente, cómo se debe vivir con todo nuestro cotidiano. ¿Crees en la vida después del parto?
Un simple aliento separa los conceptos de la muerte y de la vida, cuando la incógnita los une en una línea de transmutación. La filosofía milenaria hace mucho nos enseña que nada muere todo se transforma, en diferentes fotones de energía viva y revigorizante. Lo que separa un estado del otro es sólo el miedo. En el primero, ese sentimiento claustrofóbico deja de existir y en el segundo nos condiciona.
No hay mejor forma de enfrentar los miedos, las preocupaciones y opresiones que con el humor, no sólo porque éste les da una nueva luz, como nos obliga a enfrentar la realidad sin las sombras de las costumbres y las burkas de las educaciones castrantes. A sonreír, a reír, a pensar con filosofía humorística no hay miedos pero irreverencia y seguridad, no hay opresión sino osadía y libertad.
¿Hay vida? ¿Hay muerte? ¿Qué nos sobrepasa en la vida cotidiana? La preocupación del futuro, la nostalgia del pasado y la no vivencia del presente, dominado por aquellos sentimientos castradores. ¿Por qué tanto miedo de dicha muerte carnal, si todo no pasa de una ilusión grotesca, macabra impuesta por educaciones apocalípticas y pesimistas?
Los que se dicen Ateo, gracias a Dios, acaban por ser los más espiritualistas porque ACREDITAM que después del paso terrestre integran el NADA, del EU, pasando al NO EU, o sea, son utopistas que no se quieren sujetar a los pasajes de crecimiento , integrando de inmediato el NADA ABSOLUTO, el absoluto divino, el NO SER para SER en la energía primordial.
Es en la sonrisa que encontramos la vida, la resurrección del humor como verdadera esencia de la vida cotidiana en que la degradación, la perennidad y la muerte se transforman en energía revitalizante del día a día, sin miedos, sin temores porque no hay mayor sensación de libertad que una buena carcajada, que enfrentar el espejo y aceptarnos como somos, en esa energía eterna en el optimismo.
La muerte acaba por ser la caricatura de la vida, aquel reflejo grotesco que nos muestra como somos todos igual, porque en ese estado no hay ricos ni pobres, no hay razas ni religiones, viviendo antes en la igualdad y simplicidad humorística.
Todos los días nos desaparecen de la vista, del tacto, seres queridos, como sucedió recientemente con una de las grandes almas de esta Bienal, Leonor de Oliveira Guimarães, sin embargo, ella se mantiene presente en otra dimensión, como ha ocurrido con Antonio Oliveira Guimarães que también fue uno de los promotores, sin haber podido, físicamente, ver la concreción de la Bienal, no olvidando referir la presencia del mentor de todas estas irreverencias, nuestro Luíz.
Es ese universo de dimensiones, de pensamientos, de conceptos, de vivencias paralelas que queremos aquí revalidar al usar este tema como mote de la VI Bienal Internacional de Humor. Mientras creemos en los valores, en el espíritu que impulsa la creación, no muere, subsiste no sólo en la esperanza, sino en la realización de la sonrisa, de complicidades. La dicha muerte no nos asusta, sólo nos alienta a reírnos con el presente ya usar la filosofía del espíritu como aliento de vida, de resurrección en la vida cotidiana.
¿Cómo cada artista, cada cultura, cada pueblo ríe con la muerte y con la vida? Sólo los artistas nos pueden responder y eso es lo que los desafiamos - hablen de vuestro punto de vista y de vuestra cultura de la muerte como triunfo de la vida, de la vida como algo más importante que el concepto de la muerte. Lo importante no es saber si hay vida post-mortem pero, si hay vida a pesar de la obsesión con la muerte.
No hay falta de respeto por la muerte, antes un homenaje a la vida, por lo que en el inmediato tras la desaparición física, recordamos más de las buenas memorias que de las malas, tal vez el único momento en que la tragedia es superada por el optimismo de la memoria .
Unos dicen que es humor negro, pero ¿cómo puede ser negro si todos los que tuvieron experiencias post-mortem hablan de la luz? ¿Lloramos por los que parten o por los que se quedan? ¿No será más negra la comicidad sobre nuestro cotidiano, razón por la cual se hace humor para darnos luz y fuerza para superarlo? Es más fácil vivir en la tragedia porque da más trabajo estar constantemente alegre, optimista y filosofar con espíritu.
Luiz d'Oliveira Guimarães fue un irónico de la vida que prefirió ignorar la muerte hasta los 98 años, nunca escribiendo sobre este tema. ¿Por pavor o por sabiduría? En realidad, nadie le escapa porque todos tenemos que enfrentarnos en la línea de la transformación morfológica de la materia desde que nacimos y si uno la ignora, otros la cultivan, como es el caso de la cultura mexicana. Todos nos transformamos a lo largo de las vidas y si así tiene que ser, al menos que sea con humor.
La muerte es sólo una meditación de lo que es la vida, o una anécdotas que nos amedrenta lo cotidiano de la eternidad? No deseamos vivir aquí la muerte, sino homenajear la vida con humor y optimismo en momentos, como el de 2018 en que se evoca el centenario del Armisticio de la Gran Guerra de 1914/18, la madre de todas las otras guerras que se ha desarrollado al mismo tiempo a lo largo del s. XX y que hoy a través del dicho terrorismo de fundamentalistas, sigue presente en la sociedad contemporánea. De esta forma, meditar cómo el egocentrismo y la megalomanía de unos pocos, puede traer la muerte a tantos millones. Como la ganancia economicista (que existe y alienta cualquier guerra) de grupús puede ser la miseria de muchos más. Cualquier motivación ideológica que esté en la base de la muerte o de una guerra no es más que una irracionalidad humana, de un acto enfermo de una sociedad perdida entre el suicidio y la destrucción. Una primera guerra que se prolongó en los tiempos con las guerras subsiguientes y se mantiene un poco por todo el mundo, de forma declarada o hecha terrorismo. ¿Debemos tener miedo de la muerte o enfrentarla abiertamente sin miedos y temores? ¿Cómo alabar la perennidad del espíritu, en vez de cultivar una sociedad que financia la muerte de la humanidad y del planeta?
Como subtema, en el marco del retrato-cargo, vamos a crear otro espacio de homenaje a la vida, con el concurso de caricaturas de Leonor Oliveira Guimarães (nuera de L.O.G) que fue la impulsora de esta Bienal (para ayudar a los artistas, enviaremos algunas fotos).






Child and Digital addiction - 2nd International Wise City Kocaeli Cartoon Contest 2018



Puntadas sen fío A Revolución Pensionista por Siro (in Voz de Galicia)



Poucos días despois de proclamarse a Segunda República atopáronse en Madrid os escritores Julio Camba e Josep Pla. O catalán acudira á capital para exercer de xornalista e o galego coa esperanza de obter unha embaixada. Non a conseguiu e cando volveron encontrarse, Camba, amoucado e enrabechado, augurou o fracaso da República por confiar en incompetentes. Tamén en 1977, despois das primeiras eleccións democráticas, chegou ao Parlamento unha maioría de deputados que, por falta de experiencia e de formación política, só podían apretar o botón nas votacións e procurar non moverse para saír nas fotos dos respectivos partidos, pero os electores demócratas non lles pediamos máis. Abondábanos que fosen honestos e desmontasen o franquismo. E así foi mentres gobernou a UCD. Despois desapareceu o idealismo e a converteuse en , con privilexios que para si quixeran os brahmáns na India.   
Certo que desde febreiro de 2016 deputados e senadores xa non teñen un plan de pensións pagado con diñeiro público, nin seguros de vida e invalidez, nin axudas ás súas viúvas e orfos, nin a posibilidade de seguir en alta na Seguridade Social se deixan de selo con idades superiores aos 55 anos. As Mesas do Congreso e Senado suspenderon eses privilexios cando varios deputados de Esquerda Unida e UPyD renunciaron a eles e deixaron aos demais en evidencia; pero quédanlles máis e queda unha actividade parlamentaria degradada, corrompida, da que as vítimas da crise nada poden esperar. O debate das pensións fíxome lembrar a un paisano meu, coñecido por , que pasaba fame negra e un día botou man a un salchichón nunha tenda de ultramariños e saiu correndo. Os gardas pillárono, levárono ao cagarrón e foi xuzgado por roubo. En intervencións elocuentísimas, o fiscal presentouno como e o avogado como . Picáronse os letrados e cruzáronse espléndidas pezas oratorias e, ao remate, cando o xuiz preguntou ao acusado se tiña algo que dicir, o Triste, home de pouquísimas palabras, comentou: -¡Moito falan! ¡Falan de cheos!
Tamén as nosas señorías e os xubilados, cansos de oílos, enchen rúas e prazas en toda España para esixirlles a satisfacción duns dereitos gañados nunha vida de traballo. É a Revolución Pensionista, que debe levar á rexeneración moral dun sistema político corrupto, do que todos somos responsábeis. Eu xa me afiliei a unha asociación de xubilados e a miña pancarta advirte: ¡VOLVEMOS!


Sunday, March 18, 2018

VI BIENAL de HUMOR “LUÍS D’OLIVEIRA GUIMARÃES” – ESPINHAL/PENELA 2018 Portugal




Uma Organização: Câmara Municipal de Penela / Junta de Freguesia do Espinhal
Com o apoio da Fundação Luiz d’Oliveira Guimarães
Uma Produção: Humorgrafe - Director Artístico: Osvaldo Macedo de Sousa (humorgrafe.oms@gmail.com)

A Bienal onde o humor não necessita de cores, apenas um sorriso, inteligência filosófica e uma cor simples e directa – o negro e seus matizes.

1 - Tema:
      a)“O Ciclo da Vida” - convidamos os artistas de todo o mundo a filosofarem sobre a existência, como cada cultura enfrenta a vida e a morte, que simbologias rituais fazem para superar o terror à incógnita do além. A morte é apenas uma meditação do que é a vida, ou uma anedota que nos amedronta o quotidiano da eternidade? Não desejamos viver aqui a morte, mas homenagear a vida com humor e optimismo em momentos, como o de 2018 em que é evocada o centenário do Armistício da Grande Guerra de 1914/18, a mãe de todas as outras guerras que se tem desenvolvido ao longo do séc. XX e que hoje através do dito terrorismo de fundamentalistas, continua presente na sociedade contemporânea. Como louvar a perenidade do espírito, em vez de cultivarmos uma sociedade que financia a morte da humanidade e do planeta?
      b) Caricaturas de Leonor d’Oliveira Guimarães (nora de L.O.G) que foi a impulsionadora desta Bienal






2 - Aberto à participação de todos os artistas gráficos com humor, profissionais ou amadores.
3 – Data Limite: 10 de Junho de 2018. Devem ser enviados para humorgrafe.oms@gmail.com, humorgrafe@hotmail.com ou humorgrafe_oms@yahoo.com (No caso de não receberem confirmação de recepção, reenviar de novo SFF).
4 - Cada artista pode enviar, via e-mail em formato digital (300 dpis formato A4) até 4 trabalhos monocromáticos (uma só cor com todos os seus matizes – não são aceites desenhos a 2, 3 ou 4 cores –aberto a todas as técnicas e estilos como caricatura, cartoon, desenho de humor, tira, prancha de bd (história num prancha única)... devendo estes vir acompanhados com informação do nome, data de nascimento, morada e e-mail.
5 - Os trabalhos serão julgados por um júri constituído por: representantes da Câmara Municipal de Penela; representante da Junta de Freguesia do Espinhal; representante da Fund. Oliveira Guimarães, representante da família Oliveira Guimarães; pelo Director Artístico da Bienal; um representante dos patrocinadores, um representante de comunicação social local e um a dois artistas convidados, sendo outorgados os seguintes Prémios:
1º Prémio da VI BHLOG- 2018 (€ 1.800)
2º Prémio da VI BHLOG- 2018 (€ 1.300)
3º Prémio da VI BHLOG- 2018 (€ 800)
Prémio Caricatura da VI BHLOG- 2018 (€1.000)
O Júri, se assim o entender, poderá conceder “Prémios Especiais” António Oliveira Guimarães, Leonor Oliveira Guimarães, Município de Penela, Junta de Freguesia do Espinhal e Humorgrafe), a título honorífico, com direito a troféu.
6 - O Júri outorga-se o direito de fazer uma selecção dos melhores trabalhos para expôr no espaço disponível e edição de catálogo (o qual será enviado a todos os artistas com obra reproduzida).
7 – A Organização informará todos os artistas por e.mail se foram selecionados para a exposição e catálogo, e quais os artistas premiados. Os trabalhos premiados com remuneração, ficam automaticamente adquiridos pela Organização. Os originais dos trabalhos premiados deverão ser entregues à Organização (o original em trabalhos feitos a computador é um print de alta qualidade em A4, assinado à mão e numerado 1/1), porque sem essa entrega, o Prémio monetário não será desbloqueado.
8 - Os direitos de reprodução são propriedade da Organização, logo que seja para promoção desta organização, e discutidos pontualmente com os autores, no caso de outras utilizações.
9 - Para outras informações contactar o Director Artístico: Osvaldo Macedo de Sousa (humorgrafe.oms@gmail.com) ou V Bienal de Humor Luís d’Oliveira Guimarães, Sector de Cultura, Câmara Municipal de Penela, Praça do Município, 3230-253 Penela - Portugal.
10 - A VI Bienal de Humor Luís d’ Oliveira Guimarães – Espinhal/Penela 2018, Inaugura dia 1 de Setembro no Centro Cultural do Espinhal, podendo contudo ser também exposta em outros locais a designar.









Nomes / Name: ……………………………………………………………………………………………..
País / Country: ………………………………………..
E.mail: ……………………………………………………………………………………
Morada / Adress: ……………………………………………………………………………………..
            ……………………………………………………………………………………………………….
            ……………………………………………………………………………………………………….

Obras / Works :
            1) ……………………………………………………………………………
            2) ……………………………………………………………………………
            3) ……………………………………………………………………………
            4) ……………………………………………………………………………

Aceito as condições do Regulamento / I accept the conditions of Rules


Assinatura / Signature


VI Bienal de Humor Luiz d’Oliveira Guimarães – Espinhal / Penela 2018
O Ciclo da Vida - HUMOR É VIDA E TRANSFORMAÇÃO

Por: Osvaldo Macedo de Sousa

O sonho de qualquer humorista, ou cómico, é que alguém morra de riso com as suas intervenções. Na realidade não há melhor morte que a que se vive com o sorriso na alma, com a gargalhada no coração, desintoxicando o azedume, o avinagrar da idade e do quotidiano, contudo só o termo “morte” assusta, é um tema tabu.
O que é para cada um de nós a “morte”? Se não falarmos dela nunca a encaramos e nunca sorrimos com ela, frontalmente, irreverentemente, despreocupadamente, como se deve viver com todo o nosso quotidiano. Acreditas na Vida depois do Parto?
Um simples alento separa os conceitos da morte e da vida, quando a incógnita os une numa linha de transmutação. A filosofia milenar há muito nos ensina que nada morre tudo se transforma, em diferentes fôlegos de energia viva e revigorante. O que separa um estado do outro é apenas o medo. No primeiro, esse sentimento claustrofóbico deixa de existir e no segundo nos condiciona.
Não há melhor forma de enfrentar os medos, as preocupações e opressões que com o humor, não só porque este lhes dá uma nova luz, como nos obriga a enfrentar a realidade sem as sombras dos costumes e as burkas das educações castrantes. A sorrir, a rir, a pensar com filosofia humorística não há medos mas irreverência e segurança, não há opressão mas ousadia e liberdade.
Há vida? Há morte? O que é que nos ultrapassa no quotidiano? A preocupação do futuro, a saudade do passado e a não vivência do presente, dominado por aqueles sentimentos castradores. Porquê tanto medo da dita morte carnal, se tudo não passa de uma ilusão grotesca, macabra imposta por educações apocalípticas e pessimistas?
Comicamente os que se dizem Ateus, graças a Deus, acabam por ser os mais espiritualistas porque ACREDITAM que após a passagem terrestre integram o NADA, do EU, passando ao NÃO EU, ou seja, são utopistas que não se querem sujeitar às passagens de crescimento, integrando de imediato o NADA ABSOLUTO, o absoluto divino, o NÃO SER para SER na energia primordial.
É no sorriso que encontramos a vida, a ressurreição do humor como verdadeira essência do quotidiano em que a degradação, a perenidade e a morte se transformam em energia revigorante do dia-a-dia, sem medos, sem temores porque não há maior sensação de liberdade que uma boa gargalhada, que enfrentar o espelho e aceitarmo-nos como somos, nessa energia eterna no optimismo.
A morte acaba por ser a caricatura da vida, aquele reflexo grotesco que nos mostra como somos todos iguais, porque nesse estado não há ricos nem pobres, não há raças nem religiões, vivendo-se antes na igualdade e simplicidade humorística.
Todos os dias nos desaparecem da vista, do tacto, seres queridos, como aconteceu recentemente com uma das grandes almas desta Bienal, Leonor de Oliveira Guimarães contudo, ela mantém-se presente numa outra dimensão, como tem acontecido com António Oliveira Guimarães que também foi um dos promotores, sem ter conseguido, fisicamente, ver a concretização da Bienal, não esquecendo referir a presença do mentor de todas estas irreverências, o nosso Luíz.
É esse universo de dimensões, de pensamentos, de conceitos, de vivências paralelas que queremos aqui revalidar ao usar este tema como mote da VI Bienal Internacional de Humor. Enquanto acreditarmos nos valores, no espírito que impulsiona a criação, ele não morre, subsiste não apenas na esperança mas na concretização de sorriso, de cumplicidades. A dita morte não nos assusta, apenas nos incentiva a rirmo-nos com o presente e a usar a filosofia do espírito como alento de vida, de ressurreição no quotidiano.
Como é que cada artista, cada cultura, cada povo ri com a morte e com a vida? Só os artistas nos podem responder e é isso que os desafiamos – falem-nos do vosso ponto de vista e da vossa cultura da morte como triunfo da vida, da vida como algo mais importante que o conceito da morte. O importante não é saber se há vida pós-mortem mas, se há vida apesar da obsessão com a morte.
Não há desrespeito rir com a “morte”, antes uma homenagem à vida, razão pela qual no imediato após o desaparecimento físico, nos recordamos mais das boas memórias que das más, talvez o único momento em que a tragédia é ultrapassada pelo optimismo da memória.
Uns dizem que é humor negro, mas como pode ser negro se todos os que tiveram experiências pós-mortem falam da luz? Choramos pelos que partem ou pelos que ficam? Não será mais negra a comicidade sobre o nosso quotidiano, razão pela qual se faz humor para nos dar luz e força para o superar? É mais fácil viver na tragédia porque dá mais trabalho estar constantemente alegre, optimista e filosofar com espírito.
Luíz d’Oliveira Guimarães foi um irónico da vida que preferiu ignorar a morte até aos 98 anos, nunca escrevendo sobre este tema. Por pavor ou por sabedoria? Na realidade, ninguém lhe escapa porque todos a temos de enfrentar na linha da transformação morfológica da matéria desde que nascemos e se uns a ignoram, outros cultivam-na, como é o caso da cultura mexicana. Todos nos transformamos ao longo das vidas e se assim tem de ser, pelo menos que seja com humor.
A morte é apenas uma meditação do que é a vida, ou uma anedota que nos amedronta o quotidiano da eternidade? Não desejamos viver aqui a morte, mas homenagear a vida com humor e optimismo em momentos, como o de 2018 em que é evocado o centenário do Armistício da Grande Guerra de 1914/18, a mãe de todas as outras guerras que se tem desenvolvido ao longo do séc. XX e que hoje através do dito terrorismo de fundamentalistas, continua presente na sociedade contemporânea. Dessa forma, meditar como o egocentrismo e a megalomania de uns poucos, pode trazer a morte a tantos milhões. Como a ganância economicista (que existe e incentiva qualquer guerra) de grupelhos pode ser a miséria de muitos mais. Qualquer motivação ideológica que esteja na base da morte ou de uma guerra não passa de uma irracionalidade humana, de um acto doentio de uma sociedade perdida entre o suicídio e a destruição. Uma primeira guerra que se prolongou nos tempos com as guerras subsequentes e se mantém um pouco por todo o mundo, de forma declarada ou feita terrorismo. Devemos ter medo da morte ou enfrentá-la abertamente sem medos e temores? Como louvar a perenidade do espírito, em vez de cultivarmos uma sociedade que financia a morte da humanidade e do planeta?
Como subtema, no âmbito do retrato-charge, vamos criar outro espaço de homenagem à vida, com o concurso de caricaturas de Leonor Oliveira Guimarães (nora de L.O.G) que foi a impulsionadora desta Bienal (para ajudar os artistas, enviaremos algumas fotos).



Monday, March 12, 2018

Cartoon de Vasco Gargalo censurado no Facebook (mais um de muitos)


Nuclear Kamasutra de Vasco Gargalo

Boa noite a todos, se quiserem partilhar.A Censura | Pela primeira vez, acabo de ter um cartoon humorístico o "Kamasutra nuclear", censurado pelo facebook e outra rede social como o Instagram. Não fico surpreendido com o sucedido, porque tenho acompanhado algumas censuras desta rede social, com alguns casos de colegas de profissão e muito provavelmente vão continuar acontecer, parece-me que não vivemos em pleno Séc. XXI, onde a liberdade de expressão deve ser uma dado adquirido de todos nós, um direito que nos assiste, um direito para quem desenha, para quem escreve e principalmente para quem pensa. Com esta situação, consigo reflectir que tipo de sociedade estamos a tornar? vemos nas redes sociais, todo o tipo de aberrações, fotografias ousadas, fotografias de desgraças alheias, por vezes quando estou por aqui, vejo coisas incríveis que chocam qualquer ser humano, coisas que não quero ver e muito menos deveriam ser permitidas. Um desenho humorístico(cartoon) nunca deveria ser censurado, serve para rir sobre actualidade, esse é objectivo de um cartoon, fazer rir!....os senhores do facebook, não conseguiram rir, mas conseguiram retirar o trabalho da minha página sem a minha permissão e sem fundamentar as as suas razões.
Continuarei SEMPRE a trabalhar a favor da liberdade de expressão e de pensamento, esse é o meu propósito primordial.
Peço desculpa pelo sucedido, mas como expliquei anteriormente, existem coisas que não têm explicação. Esta é uma delas!
Se quiserem ver o trabalho, podem acompanhar no The Cartoon

Obrigado
Vasco Gargalo


6th Niels Bugge Cartoon Award 2018, Viborg - Denmark Until March 15th, 2018



Theme explanation: Artificial Intelligence
*
Artificial Intelligence is coming. I don’t mean computers playing chess or go against human beings… and winning. No, I mean machines, manufactured by humankind, thinking, inventing, creating and perhaps, in the future, feeling and suffering.
Science fiction literature and movies from the 20th and 21st centuries have developed the concept of robots, clones, androids at the service of humans. Robots, clones and androids that suddenly start thinking, and even thinking for themselves, and then, possibly, rebel and fight against us - their creators, their masters, their gods.
The US writer Philip K. Dick, author of the novel Do Androids Dream of Electric Sheep? (Blade Runner on the screens, as well as Total Recall and The Adjustment Bureau), was one of the most amazing visionaries concerning artificial intelligence.
Steven Spielberg, with his movie A. I. Artificial Intelligence (following an idea of Stanley Kubrik), also went quite far away on the very deep philosophical question of the android, a perfect charming child, who wishes to become human.
But, for the moment, this is not our present. Our present is for instance the industrial robotics which is already invading our factories, and the housework robots which will soon occupy our homes and doing all our domestic chores. That means less jobs for working people outside and less work for us inside. So, surely more free time for all of us inside but perhaps also less freedom and social autonomy outside.
And then, one thing led to another, shall we have robotic soldiers to make war someday and android sex toys to make love... instead of us.
In short, dear cartoonists from all over the world, with our 2018 theme Artificial Intelligence, all the possibilities are opened for you to express, thanks to your natural intelligence, your most terrific and free artistic creativity about this very important subject concerning our present and future as living social species on Earth.
Carlos Brito
For the jury of the 6th Niels Bugges Cartoon Award 2018
*
Conditions and rules:
Initially, each participant can submit up to 3 entries in digital format by sending them before March 15th, 2018 via internet (Upload) to the following address: http://contest.nielsbuggeaward.com/sendcartoon.html
together with the digital entry form with the informations about the author. Size for the first round: A4 Format, 300dpi, 2480x3508 pixel (approximately), Max. 5 MB each file.
The cartoons received after the deadline will be rejected.
Out of these submissions, the jury will make a selection of 100-120 drawings. Only the selected artists will be asked to send the original work by post. All these works will be shown at the exhibition.
The works can be made in black & white or color, with any drawing technique, we accept only wordless cartoons, without subtitles. The submitted work should not have been awarded before the deadline of this contest.
Cartoon works will be appreciated by the International Jury.
The award winners selected by the jury will be personally informed via e-mail. The final decisions of the jury are incontestable.
The Prizes are :
1st Prize : 3.000 €, Gold plate and diploma
2nd Prize : 2.000 €, Silver plate and diploma
3rd Prize : 1.000 €, Bronze plate and diploma
The selected participants give the organizers permission to use their drawings only for promoting the artist and the event itself. Every other aspect of the copyright remains with the artist (except for the awarded submissions). It ensures that the awarded works can no longer be submitted in other contests or published by their authors or third parties after the official publication of the results. The drawings that were awarded one of the prizes will become property of the organizer. The exhibition and the award ceremony will take place in late May 2018.
By taking part in this contest the participants accept the above mentioned rules.
Contact for further information: award18@hae.de .
Source: https://nielsbuggeaward.com/


Autószektor Caricature Contest” 2018 Hungary


The Motorist Great-Coalition (H-1132 Budapest, Váci street 18.) invites all professional and amateur caricaturists to the „Autószektor Caricature Contest” with the following theme:

The Family transport

1. All participants must be a natural person over 18.
2. The contest has 1 turn. Each competitor is allowed to participate in the competition with a maximum of 5 caricatures. Entries should not content any text and should be made in A4 format. File details: CYMK, JPG, good quality, the maximum size of the mail is 10 MB.
3. The registration form – attached to this contest invitation – must be sent back signed and scanned, together with the caricatures – to the grafikuskelemen@gmail.com
4. Deadline: 2018. May 31.
5. Awards:
I. 150 000 HUF (minus TAX)
II. 100 000 HUF (minus TAX)
III. 50 000 HUF (minus TAX)
+ Everyone on the podium gets a diploma
6. By applying, the participants accept that any decision of the jury - in connection with this contest – is final and not appealable.
7. Announcement of results: 2018. Juny 30.
8. By filling the registration form, the participant acknowledges that the Motorist Great-Coalition - referring to the competition – can use the submitted creations free, without the purpose of gaining financial benefits. Forms of use:
- Through mediums cooperating with the Motorist Great-Coalition (
www.jarmuipar.huwww.autoszektor.huwww.riposzt.hu, etc. )
- In digital or printed catalogues
- In the free publication made for the partners of Motorist Great-Coalition, which will not be merchandised
- On exhibitions, or events supported by the Motorist Great-Coalition
- As decoration
Continuous information on the
https://www.facebook.com/Autoszektor-Karikatúra-Pályázat-…/…

www.autoszektor.hu
If you have any question, contact us at grafikuskelemen@gmail.com!
We wish you good work and a successful participation!
István Kelemen
Hungary


Sunday, March 11, 2018

A muller e o demo por Siro Lopez (in La Voz de Galicia)


Ante a manifestación feminista do pasado xoves, o bispo de Guipúzcoa, monseñor Munilla, comentou que «el feminismo radical tiene como víctima a la propia mujer y a la verdadera causa femenina. Es curioso cómo el demonio puede meter un gol desde las propias filas». Non aclarou se o gol meteuno o demo maior, o Satanás que tanto medo daba a Vicente Risco, ou un dos demos menores que tanto divertían a Cunqueiro. Na biografía que Risco fixo do Príncipe das Tebras di cousas arrepiantes que poñen os pelos de punta. Cunqueiro, pola contra, conta dos demos cousas divertidas e queda claro que non os temía e tiña trato con eles. Saber que palpebrexan de abaixo a arriba e falan castelán con acento de Toledo só pode descubrirse se hai certa intimidade. Os demos que andan facendo maldades polo mundo son, segundo Johannes Weyer, no século XVI, 44.435.556, pero o cardeal Ratzinger botou contas moito antes de ser papa e saíronlle algúns máis. Cunqueiro tiña relacionados 6.000, cos seus nomes e peculiaridades, pero todos eran dos que os nosos paisanos chaman con nomes paveros como Perete ou Perecho, ou burlentos como Suxo ou Rabudo. Os que os viron saben que «o demo sempre deixa o rabo de fóra», pero «non é tan feo como o pintan»; e os que os trataron saben que «se Deus é bo, o demo non é malo». Por iso o refrán aconsella: «Cando o demo veña á túa porta, non lla peches; entórnalla».
Tan cordial é a nosa relación con eles, que cando o historiador ferrolán Juan Burgoa estudaba o cruceiro do Toural en Vilaboa e comentou a fealdade do demo representado na pedra, un paisano recriminouno: «Teña un respecto, que o demo tamén é xente». Pero sospeito que o demo de quen fala monseñor Munilla non será un miñaxoia coma os nosos, senón o mesmísimo Lucifer, tentador de Eva no Paraíso. Ou polo menos un demo ruin como aquel do que conta San Xerome que tomou forma de arcebispo para tentar violar a unha dama da nobreza. A dama berrou e os criados entraron na alcoba, mallaron nel e escorrentárono a labazadas. Outros demos violadores tiveron máis éxito. O teólogo alemán Johannes Cochlaeus afirmaba que Lutero era fillo dun demo que violara á nai mentres se bañaba; e no século XVII multiplicáronse os casos de monxas posuídas por demos nos conventos. Monseñor Munilla debeu advertir ás mulleres españolas, sobre todo ás feministas, que farán ben en andar atentas co demo porque, segundo unha antiga tradición popular, o Anticristo será fillo de Luzbel e dunha muller e nacerá en España, concretamente á beira do río Teixo. Porén, a manifestación feminista estivo xustificada. É tal a discriminación por razón de sexo en España, que o paso procesional de Orihuela coñecido como La Diablesa, de finais do XVII, non pode entrar nas igrexas, con imaxes de demos-macho moitas delas. Algunhas en Galicia, ben xeitosas por certo.


This page is powered by Blogger. Isn't yours?