Monday, January 29, 2018

Puntadas sen fío - Xornalismo e masas por Siro

Dicía Mariluz Ferreiro en La Voz de Galicia do pasado mércores que unha rotativa en funcionamento é para moitos xornalistas como unha inxección de adrenalina no corazón. Eu son deses. Tiña 42 anos cando deixei a profesión de técnico da construción naval para dedicarme ao xornalismo e a primeira noite que pasei na redacción para ilustrar os resultados dunhas eleccións, despois de cear un bocata cos compañeiros, ao volver a casa cun exemplar da primeira edición, coa tinta aínda fresca, pensei que o xornalismo é a profesión máis fermosa do mundo. Aínda o penso e por iso dóeme e avergóñame ler, no mesmo xornal do pasado mércores, que a rapaza de Boiro asaltada polo Chicle pediu protección á xuíza ante o acoso das televisións.
A información da actualidade é vertixinosa e absurda. Noticias de primeira páxina en todos os medios, un día e outro, deixan de selo en canto se produce outra de impacto semellante. O drama do submariño arxentino perdido e do concello de Ponteareas, onde un Pleno Municipal acordou gratificar aos funcionarios que non faltasen ao traballo, son exemplos que xa pertencen a un pasado remoto. A actualidade imponse mesmo na prensa escrita, dirixida a un público que demanda información rigorosa; pero en espazos de televisión nos que a audiencia é que Ortega soubo ver cando empezaba a rebelarse e impoñerse, as imaxes da actualidade, mellores canto máis novidosas e impactantes, son panem et circenses e garantía de éxito.
 Cómpre recordar a advertencia de Ortega de que a división da sociedade en masas e minorías excelentes non é unha división en clases sociais, senón en clases de persoas e que en cada clase social hai masa e minoría. No desastre do Prestige, a redacción de La voz de Galicia ofreceu unha información tan veraz e didáctica, que obtivo importantes premios internacionais; porén, cando as manifestacións arranxadas na Coruña pasaban ante a delegación da Voz, cen ou douscentos manifestantes berraban un ¡Uuuuuuh! de desaprobación. Non lían a información, pero eran masa,

Se a prensa escrita das masas na medida do posible, nos programas de TV que se dirixen a elas procúrase compracelas, aguilloándolles o morbo. A rapaza de Boiro, agredida por un bárbaro, está a selo agora polas televisións. Ninguén que sinta o xornalismo pode ficar indiferente e Asociacións da Prensa e Colexios de Xornalistas deben denunciar e condenar o acoso. Esíxeno os códigos deontolóxicos e os tratados de ética e xornalismo, que invocamos cando nos convén. A Xustiza teno máis difícil. Hai moita literatura xurídica sobre o conflito entre o dereito á información e o dereito á intimidade, de aí que as palabras do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, recordando que a rapaza é unha vítima e a situación que está a vivir faina sentir peor, máis parezan de bispos que de xuíces. Confiemos en que a xuíza a protexa e ordee o cese do acoso. E se non cesa, aplíquese o artigo 172 do Código Penal, moi claro ao sinalar as sancións a quen acose a unha persoa e altere gravemente a súa vida cotiá. 

Comments: Post a Comment



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?