Thursday, November 16, 2023
História(s) de Portugal em Cartoon: Augusto Cid 1941-2019 na Casa Soomer em Cascais até 12 de maio de 2024
Inaugurada a 11 de novembro de 2023 e patente até 12 de maio de 2024, a Casa Sommer apresenta a exposição “História(s) de Portugal em Cartoon: Augusto Cid: 1941-2019.”
Esta exposição apresenta a obra do talentoso e polémico Augusto Cid, cujo arquivo foi depositado no Arquivo Histórico Municipal de Cascais em 2019, com vista à sua preservação e fruição pública. Com a revolução de 25 de abril de 1974, que garantiu de novo o direito à criação livre, os caricaturistas reconquistaram o protagonismo perdido numa sociedade que tenderia a focar-se cada vez mais na comunicação através da imagem e a questionar-se através da crítica e do humor. Foi exatamente neste período que Augusto Cid se impôs pela acutilância do seu olhar, numa obra que se funde de forma indelével na história do Portugal contemporâneo, que aqui se apresenta através dos cartoons que publicou em jornais e revistas como "Povo Livre", "República", "O Jornal Novo", "Expresso", "O País", "O Sol", "Vida Mundial", "O Dia", "O Diabo", "A Tarde", "O Independente", "O Crime", "O Título", "K", "Focus", "Grande Reportagem" ou "Sol".
A exposição comporta também fotografias, materiais de trabalho e peças inéditas, nomeadamente ao nível da escultura, que sempre apaixonou esta figura maior da cultura portuguesa.
No próximo dia 18 de novembro, não perca a conferência “Augusto Cid, o Cavaleiro do Cartoon”, que será proferida por Mónica Cid e pelo cartoonista António Antunes, no âmbito da exposição História(s) de Portugal em Cartoon: Augusto Cid, 1941-2019, patente na Casa Sommer
Monday, November 13, 2023
Crónica Puntadas sen fío - «Algo sobre Picasso» por Siro Lopez (In voz de Galicia)
Cando os gobernos de Francia e España acordaron conmemorar xuntos, en 2023, os cincuenta anos do pasamento de Picasso, grupos feministas dos dous países opuxéronse por ser un maltratador de mulleres.
Ningún reparou en Carles Casagemas, o seu amigo da alma, compañeiro de soños artísticos e de andainas nocturnas en Barcelona. Casagemas, de familia burguesa catalana, era aos vinte anos pintor, alcohólico, morfinómano e con problemas de disfunción eréctil; pero cando viaxou con Picasso a París perdeu a cabeza por Germaine, unha moza de vida alegre e libre como as andoriñas, que o rexeitou amablemente. Unha noite convidouna a cear con outros amigos e despois de beber sen acougo sacou unha pistola, apuntouna con ela e dixo: «Isto para ti». Disparoulle e engadiu: «E isto para min». Meteuse un balazo na cabeza e caeu morto.
Germaine botárase debaixo da mesa e ergueuse horrorizada, pero viva.
Picasso homenaxeouno nun lenzo que o representa chegando a cabalo a un Alén onde na vez de anxos o acollen prostitutas con ligueiros. Semella moi frívolo, pero os críticos coinciden en sinalar o suicidio de Casagemas como o comezo da época azul de Picasso, polo que o feminismo perdeu a oportunidade de largarlle algunhas acusacións máis.
Nos primeiros anos do franquismo procurouse subestimar a Picasso como artista e como persoa. O intento máis torpe paréceme negarlle orixinalidade ao Guernica, encargado polo goberno republicano para o pabillón da Exposición Internacional de París de 1937, por ser unha recreación doutro lenzo dedicado á morte do toureiro Sánchez Mejías; de aí a presenza do morto coa espada na man, do touro e do cabalo. É certo, pero iso non devalúa o Guernica nin a Picasso, que tivo talento para trocalo completamente representando o cabalo teutón, o touro ibérico e o paisano vasco que morre mentres tenta defenderse coa espada do bombardeo, nunha das obras máis estarrecedoras, conmovedoras e logradas da historia da arte.
Picasso sabía moi ben o que facía, de aí que declarase a un xornal norteamericano: «En el mural en que estoy trabajando, que titularé Guernica, y en todas mis obras recientes, expreso con claridad mi odio hacia la casta militar que ha hecho naufragar España en un océano de dolor y de muerte». En 1940, cando Francia foi ocupada polo exército alemán, tentou obter a cidadanía francesa para non ser entregado ás autoriddes españolas, pero non lla concederon. Para colmo, en 1942, o pintor Vlaminck, simpatizante do nazismo, publicou nunha revista parisina: «Pablo Picasso é culpable de levar a pintura francesa a un mortal calexón sen saída. De 1900 a 1930 conduciuna á negación, á impotencia e á morte». Era tanto como dicir á Gestapo: «Velaí tedes o responsable da arte dexenerada, que tanto aborrecedes». Enténdese que é pura ficción o diálogo entre Picasso e os militares alemáns que lle din: «Así que vostede é o autor do Guernica». E el responde: «Non, os autores son vostedes».
Non estaba o alcacén para gaitas.
Sunday, October 29, 2023
Crónica Puntadas sen fio - Verdade e guerra por Siro Lopez (in Voz de Galicia)
Das reflexións que coñezo sobre a verdade quedo coas de dous poetas con sentido do humor. Rabindranath Tagore, que afirmou: «Só hai unha verdade absoluta: que a verdade é relativa». E Ramón de Campoamor, que non foi menos concluínte: «Y es que en el mundo traidor / nada hay verdad ni mentira: / todo es según el color / del cristal con que se mira». Os dous teñen razón e cos seus asertos explican o difícil que é para os defensores da causa israelí e os da causa palestina entendérense en Europa. En Israel e Gaza é imposible, claro.
Ser obxectivo nas guerras é difícil para todos, tamén para os artistas. Goya tentouno nas estampas que gravou durante a Guerra da Independencia e titulou Los desastres de la guerra. Na segunda, soldados franceses matan a tiros de fusil uns descamisados españois, e titúlaa: Con razón ou sen ela. Na terceira son descamisados españois quen matan soldados franceses, a coiteladas e golpes de machado, e o pé di: «Lo mismo». Na 28, homes e mulleres españois bouran con paus nos cadáveres de soldados franceses, ata esnaquizalos. Goya chamouna Populacho. Aínda hoxe se discute se o Goya de Los desastres de la guerra era un patriota ou un afrancesado. Eu coido que ambas cousas, e antes que nada un ser humano arrepiado das atrocidades que a nosa especie pode cometer.
Naji Salim Hussain, o primeiro viñetista palestino, non buscou a neutralidade ao tratar o conflito dos xudeus co seu pobo. Naceu en 1936 nunha aldea próxima a Nazaret, e aos doce anos era un dos 750.000 palestinos obrigados a deixaren os seus fogares, tras se crear o Estado de Israel. Pasou a infancia nun campo de refuxiados no Líbano; e cando nos anos sesenta, despois de vivir en varios países árabes, se converteu en viñetista, quixo que o mundo coñecese a verdade a través dos ollos inocentes de Handala, un neno palestino e refuxiado, que aparece sempre de costas, coas mans cruzadas atrás. En 1985 foi vivir a Londres para crear en liberdade e ser a voz dos desvalidos. Iso levouno a denunciar a política sionista de Israel, pero tamén a complicidade dos EE.UU., a falta de democracia nos países árabes e a avaricia dos seus gobernantes. O pobo admirábao e queríao, e o neno Handala pasou a ser un icono da mocidade árabe; pero Naji Salim resultaba incómodo para demasiada xente e o 22 de xullo de 1987, cando saía do diario Al-Qabas International, no que traballaba, un home disparoulle na cabeza e matouno. A policía inglesa detivo dous sospeitosos, que confesaron ser axentes dobres: da Organización para a Liberación de Palestina e do servizo de espionaxe israelí. Quedaron absoltos por falta de probas.
Da verdade dixo santa Teresa: «La verdad padece, pero no perece».
Pois non parece.
Wednesday, October 25, 2023
Inauguração da exposição «Ora. faço gravuras...» de Luís Afonso no Museu Rafael Bordalo Pinheiro em Lisboa (Campo Grande 382) dia 26 de Outubro pelas 18h30
Apresentação do livro «Foto & Grafia" de Pepe Pelayo e Francisco Puñal com Juan Garcia via facebook / youtube da pagina do Instituto Quevedos de las Artes del Humor FGUA da Universidade de Halcalá de Henares dia 26 de Outubro pelas 19h
Monday, October 23, 2023
«Cães e lobos comem todos – Diário satírico da desumanidade» - Novo livro do jornalista Casimiro Simões homenageia Aquilino Ribeiro e Natália Correia. Com lançamento na Lousã, no dia 28 de outubro, pelas 15h na sede do Rancho da Ponte do Areal, este livro inclui trabalhos de cartunistas de Portugal, Argentina, Brasil, Peru e Palestina
«Cães e lobos comem todos – Diário satírico da desumanidade», quinto livro do jornalista e escritor Casimiro Simões, vai ser apresentado na Lousã, na sede do Rancho da Ponte do Areal, no próximo sábado, 28 de outubro, às 15:00.
A obra, em que o autor valoriza a sátira como “expressão da liberdade individual na promoção da democracia”, é uma dupla homenagem a Aquilino Ribeiro, criador de «Quando os lobos uivam», 60 anos após a sua morte, e Natália Correia, cujo centenário do nascimento foi comemorado há um mês.
Trata-se de uma coletânea de 81 contos, crónicas e memórias, a maioria deles redigidos de 2020 a 2023, “abrangendo o período da pandemia e da guerra que, tragicamente, voltou em 2022 à Europa”, refere na introdução o também presidente da direção da Cooperativa Trevim, naquela vila do distrito de Coimbra.
“Abre com uma peça jornalística que escrevi em 2014, (…) uma entrevista ao empresário José Redondo, da Lousã, que no último verão completou 80 anos, tendo dedicado quase toda a vida aos negócios da família, com destaque para o 'Licor Beirão', que o pai, José Carranca Redondo, (…) logrou pôr nas bocas do mundo desde 1940”, explica.
Com dezenas de cartunes, fotos e outras imagens a cores, o livro foi prefaciado por Osvaldo Macedo de Sousa, diretor da Humorgrafe, tendo a capa sido concebida por Carlos Sêco, criador de humor gráfico e banda desenhada.
Em «Cães e lobos comem todos», a desumanidade “radica sobretudo em figurões da atualidade, eles próprios caricaturas horríveis da estupidez global, como o Bronco do Bronx, o Capitão do Gatilho e o Judoca Moscovita”.
Ainda assim, “num país de 'bazucas', a eles se juntam o Capador Alquimista e o Rony Soprano, investidor truculento e trafulha da Serra dos Milhafres, além do ex-maoista Tigre de Papel”.
Contribuíram para o trabalho cartunistas da Argentina, Brasil, Peru e Portugal: Adão Conde, Cival Einstein, Hermínio Felizardo, João Bosco, Omar Perez, Omar Zevallos, Onofre Varela, Paulo Fernandes, Quim Carvalho, Rui Pimentel e Santiagu, aos quais se juntou, a título póstumo, o palestiniano Naji al-Ali, assassinado em 1987.
“Contraponto da malvadez, na contagem decrescente para os 50 anos do 25 de Abril, em 2024, resta-nos um punhado de lanças na terra da fraternidade”, promete o escritor, que publica ainda um texto sobre Rui Nabeiro, empresário de Campo Maior que morreu este ano, encerrando a obra com a sátira “O Rui vai nu!”, alusiva à recente polémica em torno da estátua de Camilo Castelo Branco, no Porto, abraçado a uma mulher nua.
“Nas serranias de Viriato batidas por vento e neve, uivam cães e lobos 60 anos após a morte de Aquilino”, salienta.
No dia 28, na Lousã, Osvaldo Macedo de Sousa falará sobre a obra, cabendo a apresentação do autor ao jornalista Eduardo Dâmaso, diretor da revista Sábado.
O programa inclui desenho ao vivo, com os cartunistas Carlos Sêco e Quim Carvalho, leituras por Filomena Martins e José Maria Dias e a participação musical do cantor Ramiro Simões e do pianista Jó Dutra.
Monday, September 18, 2023
Crónica «Puntadas sen fio» - Suicidio e humor por Siro Lopez en Voz de Galicia (in Voz de Galicia)
Acomezos do século XIX, un psiquiatra atende un paciente tan triste e deprimido que só pensa no suicidio e, como último recurso, recoméndalle asistir ás divertidísimas actuacións do gran pallaso Joseph Grimaldi. O paciente respóndelle: «Pero doutor, se Joseph Grimaldi son eu».
A historia é apócrifa, pero
podería ser real noutro tempo e con outros protagonistas, coma o pallaso
español Marcelino, aclamado nos EE.UU. e admirado por Chaplin e Buster Keaton,
que se suicidou en 1927, aos 54 anos. Sorprende o alto número de cómicos que se
quitan a vida nos EE.UU. despois de acadar o éxito. O caso de Robin Williams,
en 2014, con 63 anos, é o máis coñecido. Tamén del se dixo que fora vítima das
drogas, pero non é certo. Robin non quixo vivir cunha enfermidade dexenerativa
que lle afectaba o corpo e a mente, e que ninguén soubera diagnosticar. Non
puido aturar o sufrimento físico e moral, a desesperanza e a impotencia; e
cando sentiu que a vida non era vivible, dimitiu. En España, outros cómicos
recorreron ao suicidio. O do pallaso Tonetti en 1982, con 54 anos; e o de
Verónica Forqué, en 2021, con 66, están entre os recentes.
Estudosos da alma humana din que
cómicos e humoristas en xeral teñen unha sensibilidade tal que o
sufrimento propio e alleo os leva á depresión. Non o creo, pero, en calquera
caso, coido que cando a vida semella máis horrenda que a morte, fóra dos
condicionamentos relixiosos, tanto ten ser cómico ou humorista como filósofo ou
caixeira de supermercado. Uns eliximos a pasividade resignada e outros a acción
que pon fin á angustia de vivir. E cada caso é único.
Nunha carta de 1912,
Antonio Machado —home de finísimo humor— confesáballe a Juan Ramón Jiménez que
cando morreu a muller pensou en pegarse un tiro. Non o fixo porque, ante o
éxito do libro Campos de Castilla, pensou que non tiña dereito a acabar
coa forza útil do seu talento. Cando Concha Velasco viu nun programa de
televisión a Paco Marsó afirmando que non a quixera nunca, baleirou o minibar e
tomou un bote de ansiolíticos. Salvouse porque cambiou de canal e estaba
Buenafuente cun monólogo, e riu tanto que largou todo o que tragara. Nin
Antonio Machado nin Concha Velasco lamentaron non terse suicidado. Son o que un
poeta arxentino chama «el suicida tímido».
Os suicidas convencidos son máis
cada día, e en 2022 España rexistrou o maior número de suicidios da historia:
4.097, un 2,3 % máis que no ano anterior; e o dos menores de 15 anos
triplicouse desde 2019.
Son datos da recente celebración
do Día Mundial da Prevención do Suicidio. Facer humor sobre o suicidio alleo é
posible, pero non para quen viviu o dun ser querido. Eu, que vivín varios, nin
o intento.
Wednesday, June 14, 2023
Vizant Visual Arts Center - The Copernicus World Mail Art Show 2023
Thursday, June 08, 2023
2023 INTERNATIONAL HUMOUR GRAPHIC EXHIBITION - China (Redmanart)
2023 INTERNATIONAL HUMOUR GRAPHIC EXHIBITION
http://www.redmanart.com/en/
Regulation
1.
The Competition is open to all artist -- Caricaturist, Illustrator, Cartoonist,
Printmaker and Painter around world regardless of nationality, age, sex, etc.
2.
Theme: Science and Technology (Robot, AI, ChatGPT, Microchip, Internet of
Things, Technology in Life, Technology in Work, Spacecraft, Remote Sensing
Technique, Biotechnology……)
3.
Entries: At most 10 works .
4.
The size of the works: maximum A3
(42cm ×
30cm) .
5.
Technique and medium of works are unlimited. Any painting, Print making,
Traditional Chinese Painting, Oil painting, Watercolor, Crafts art will be
accepted.
6.
Produced using any technique, including computer graphics.Please send
electronic copy of your work to the following email address: fecochina@163.com
7.
Works whether they have been awarded in other contests previously will be
accepted.
8.
Author's First name, Last name, Address, Email, Telephone number ,resume and
photo (entry-form and biography) should be submitted with entries together.
9.
Authors should have full copyright and be responsible for all the legal
responsibilities related to the productions copyright.
10.
Deadline: July, 20, 2023
11.
Due to the non profit nature of the Exhibition, the selected works will not be
awarded financially. However, An catalog with the selected works will be
edited,the organization undertakes to E-mail the catalog to the authors of the
selected works .
12.
Some of accepted works will be printed in a brochure, on posters, in the world
press or other printed matter for the purpose of publicizing the exhibition
without additional information and cost.
13.
The works, as they are digital, do not need to be returned to the authors.
14.
All the copyrights are reserved by the authors. Host unit may use some works on
web site and other media for spreading exhibition and artists.
15.
Participation in the exhibition means the complete acceptance of all the above
conditions and agreements with jury's decision.
Web
site: www.redmancartoon.com/en
Email: fecochina@163.com
2023 INTERNATIONAL HUMOUR ART EXHIBITION
The information of Artist
Last Name………………………………………………………………
First Name ………………………………………………………………
Address ……………………………………………………………… Photo (caricature)
………………………………………………………………
………………………………………………………………
………………………………………………………………
Country ………………………………………City ……………………………………………
Postal Zip/Code …………………………………Date of birth …………………………………
Telephone number …………………………… E-mail …………………………………………
Web site ……………………………………………………………………………………………
Resume(Can
other paper):
………………………………………………………………………………………………………………
The undersigned has complete knowledge of the rules. All the copyrights are reserved by the
authors. XIAO YU HU(ID Card: 130903198012100361) is the agency of the artists'
works.
Signature …………………………………………
Date ……………………………
Tuesday, June 06, 2023
CARTOONISTS DEFEND OUR RIGHTS. WHO’S THERE FOR THEIRS?
https://cartoonistsrights.org/
DAMASCUS: Editorial
cartoonist Ali Farzat is abducted by armed and hooded men believed to be of the
mukhabarat – Syria’s security police. He is so severely beaten that his one eye
is damaged and his fingers and hands are broken “as a warning” against his
caricatures depicting President Bashar al-Assad and his regime as tyrants.
EQUATORIAL
GUINEA: Long form cartoonist ‘Jamón y Queso’ is arrested by police on
charges of counterfeiting, and spends almost six months in the notorious Black
Beach Prison until all charges are dropped when the court learns that the
accusations were ordered “from above” – most likely in response to cartoons he
had drawn in criticism of the dictatorship.
AUSTRALIAN authorities
trawl the oceans, netting “illegal immigrants” seeking a better life, and
imprisoning them without rights and under inhumane conditions in detention
camps on Manus Island, Papua New Guinea. Incarcerated there for seven years,
Iranian cartoonist ‘Eaten Fish’ battles mental health and physical abuse as he
campaigns – through his drawings – for his own release and that of his fellow
inmates.
In IRAN,
a cartoon by Atena Farghadani depicts members of parliament as animals as they
vote for a bill that would further reduce women’s rights. She is arrested,
charged with “spreading propaganda”, and sentenced to over 12 years
imprisonment – reduced to 18 months on appeal. During her incarceration she is
strip-searched, beaten and verbally abused by guards. She is also subjected to
virginity and pregnancy tests after shaking the hand of her lawyer. They are
both charged with “indecent conduct”. She amounts a hunger strike and suffers a
heart attack in prison.
NICARAGUA: Subjected
to a growing number of personal threats as a result of his cartoons exposing
the brutal regime, Pedro Xavier Molina is eventually forced into exile in fear
for his safety, after police kill a journalist, detain two others, and ransack
the offices of the publication he works for.
DENMARK: Twelve
editorial cartoons depicting the Prophet Muhammad spark a global response
subjecting the cartoonists to state sponsored death threats (fatwas) and a
decade long global frenzy of violence including the burning of embassies,
bombing of churches and other riotous acts of terror, resulting in the reported loss of 250 lives and 800 wounded worldwide,
culminating in an attack in FRANCE where twelve people are murdered
including the authors of subsequent Muhammad cartoons.
These
are but a few examples of the threats faced by editorial cartoonists around the
world whose rights we continue to champion.
CARTOONISTS
RIGHTS was founded by Bro
Russell in 1999 as a non profit organization to protect the rights of
editorial cartoonists under threat. Ours was the first global organization
whose core purpose is the protection of cartoonists rights in the pursuit of
freedom of expression without fear. If you appreciate the need for cartoonists
to continue to speak truth to power please join our campaign as a Cartoonist
Defender follow our socials below and if you are able to; make a donation to help the cause.
Thursday, June 01, 2023
Crónica «Puntadas sen fio» - Racismo e fútbol por Siro Lopez (in Voz de Galicia)
Cando en España non había máis cadeas de televisión que as dúas de TVE, emitiuse un programa dedicado ao descubrimento e colonización do Novo Mundo, e para defender que na conquista non houbera racismo foi invitado Ernesto Giménez Caballero, o primeiro fascista español, admirador afervoado de Hitler, Mussolini e Franco. Cando lle preguntaron se os españois somos racistas, sorriu de orella a orella e respondeu: «No somos racistas. Somos raceadores». E para mellor facerse entender acenou coas mans como se tivese collida unha india polas nádegas e estivese penetrándoa. Xa o dixera, anos antes, no libro Genio de España: «Somos un país fecundo, genial; genital. Somos raceadores, donjuanes, magníficos garañones varoniles de pueblos». Entre eses pobos podería citar os da África negra, porque moitos españois se sentiron atraídos sexualmente polas «mulleres de ébano» e ata os houbo que casaron con elas. Pero ese argumento, que aínda se esgrime hoxe, non nos exime da condición de racistas, porque moitas grandes fortunas españolas se fixeron ou se multiplicaron, desde o século XV ata finais do XIX, co tráfico de escravos; e no mercadeo participou a sociedade española toda, incluída a Igrexa. A diferenza estivo en que no XV facíase nas gradas da catedral de Sevilla e no XIX nas páxinas de xornais como El Diario de Madrid e Diario Mercantil de Cádiz, que anunciaban compras e vendas de escravos, mesmo de nenos de dez anos, e ata daban razón dos vendedores e compradores nas redaccións.
Este é o racismo dos listos, dos
que por intereses económicos impediron que na Constitución de 1812 se abolise a
escravitude, como pretendían os deputados liberais José Guridi y Alcocer e
Agustín de Argüelles. E penso que sen a Revolución Industrial, que trocou o
escravo polo proletario, aínda hoxe andariamos a voltas con tan noxenta lacra,
porque raro é o ano en que non se descobren temporeiros en condicións
infrahumanas no campo andaluz.
Os outros racistas, os parvos,
van aos campos de fútbol a aldraxar xogadores negros, chamándolles
«monos». Actúan coa impunidade que lles permite o protocolo da FIFA, que pon
todos os atrancos posíbeis para a suspensión do partido. Só faltan as regañinas
por megafonía dos capeláns dos clubes falando do amor ao próximo e das penas do
inferno para os aldraxadores teimudos. Leria. É como esperar que, por
explicarlles a función clorofílica das plantas, deixen os pirómanos de queimar
o monte. Por iso entendín a Eric Cantona, que é branco pero sentiuse negro,
aquel 25 de xaneiro de 1995 en que voou coa perna por diante, coma un karateka,
e bateu cos tacos no peito dun paspán que non deixara de agravialo.
Non o debería dicir, pero
entendino e aplaudino.
Thursday, May 25, 2023
Exposição/homenagem “Baptista Mendes - a História em Quadrinhos” em Moura de 31 de maio a 11 de Junho
Entre os próximos dias 31 de
Maio e 11 de Junho, ficará patente no Castelo de Moura uma exposição de banda
desenhada com trabalhos de Carlos Baptista Mendes, inserida na 42ª edição da
Feira do Livro.
A mostra tem como título
“Baptista Mendes: a História em Quadrinhos” e revisita alguns dos muitos
trabalhos que este autor publicou, durante mais de duas décadas, no Jornal do
Exército. São histórias curtas (em duas pranchas, na sua grande maioria)
versando acontecimentos ou biografias de personagens famosos da História de
Portugal.
Trata-se de uma produção
conjunta entre a Câmara Municipal de Moura, o Grupo de Intervenção e
Criatividade Artística de Viseu e o Clube Português de Banda Desenhada, que
este ano se junta à habitual parceria entre Moura e Viseu.
"A Vida de Luís Vaz de
Camões", uma história anteriormente publicada, em continuação
e a preto e branco, no Jornal do Exército, foi totalmente remontada e
colorida por Baptista Mendes (e legendada por Catherine Labey). É esta versão
que será incluída em mais um número da colecção "Cadernos Moura BD",
a lançar simbolicamente no próximo dia... 10 de Junho, pelas 17h30, com a
presença do autor.
A exposição poderá ser,
posteriormente, visitada - em datas ainda a anunciar - nas cidades-parceiras de
Amadora (na sede do CPBD) e Viseu (na Feira de São Mateus), entrando, depois,
em digressão por diversas escolas e bibliotecas do país.
Está feito o convite para uma
visita à bonita cidade de Moura (que dista 60 km de Beja, o que significa
que quem visitar o FIBDBeja pode perfeitamente dar um salto até Moura para
visitar a exposição de Baptista Mendes... ).
Não esqueçam: Dia 10 de Junho,
às 17:30 h, no recinto do Castelo de Moura,
Sessão de homenagem a Baptista Mendes e Lançamento do n.º 12 dos “Cadernos
Moura BD” (com a publicação a cores da história “A Vida de Luiz Vaz de
Camões”).
Saudações!
Carlos Rico
Friday, May 19, 2023
Dia 24 de Maio Inauguração da VI International School Cartoon Festival de Tondela 2023 com o tema «Alterações Climáticas»
Dia 27 de Maio Lançamento do álbum de BD de Carlos Sêco - Jonas o Reguila - O Caso da Custódia Roubada» na Lousã (Quinta do Areal)
Monday, May 01, 2023
Dia do Trabalhador - Trabalho justo para as mulheres por GIO (Itália)
www.caricaturegio.altervista.it
fany-blog.blogspot.com/search/label/Gio
humorgrafe.blogspot.com/search?q=gio
sanalmuze.aydindoganvakfi.org.tr/karikaturistler/gio
www.buduar.it/component/search/gio
www.cartoongallery.eu/galeria/taliansko/gio
www.mundiario.com/author/gio
www.pagina21.eu/?s=gio
www.thenation.com/authors/gio
www.worldhumorawards.app/author/gio
Gezocht: Cartoonisten 2023
|
From: Cartoons Cultuursmakers <cartoons@cultuursmakers.be>
Saturday, April 29, 2023
Crónica - PUNTADAS SEN FÍO - Encontro Mundial de Humorismo por SIRO Lopez (in Voz de Galicia)
Son as siglas do Encontro Mundial de Humorismo que, dirixido por Luis Piedrahita, celebra esta semana a terceira edición na Coruña. A de 2022, con máis de sesenta espectáculos, tivo 19.000 asistentes de todas as idades; e na deste ano hainos coas localidades vendidas desde hai meses.
A min non me sorprende o éxito
do encontro porque, ademais de estar moi ben organizado, os galegos temos tan
intensa vivencia do humor que con razón se ten por unha peculiaridade esencial
da nosa personalidade. Na Sonata de inverno, o marqués de Bradomín fala
cun bispo que tenta convencelo de que escriba unhas memorias que sexan
confesión, arrepentimento e exemplo para outros pecadores, pero o marqués
respóndelle: ?Yo no aspiro a enseñar, sino a divertir. Toda mi doctrina está en
una sola frase: «¡Viva la bagatela!».
E engade: ?Para mí, haber
aprendido a sonreír es la mayor conquista de la humanidad.
O bispo, molesto, remata a
conversa cunha advertencia: ?Procure no condenarse por bagatela. En el infierno
debió haberse sonreído siempre.
E tamén aquí, na Terra, des que
sabemos separar o gran da palla na colleita do humor. Sempre haberá inimigos da
risa, pero o humor intelixente permítenos tratarmos os temas máis ensarillados,
mesmo en materia de fe relixiosa:
Conversaban san Pedro e Xesús na
porta do ceo cando o porteiro tivo unha necesidade urxente e Xesús quedou coas
chaves. Ao pouco apareceu un velliño que lle explicou: ?Fun carpinteiro e tiven
un fillo que amei moito, pero un día marchou polo mundo. Eu busqueino e en
todas partes a xente falábame del, pero nunca o atopei. Agora teño a esperanza
de velo aquí.
Xesús, emocionadísimo, botouse a
el cos brazos abertos: ?Pai!
E o vello, con idéntica emoción:
?Pinocho!
O mesmo ocorre coa
homosexualidade, onde tan doado é ferir sensibilidades:
Dous gais viaxan de noite en
avión e un proponlle ao outro: ?Botamos un quiqui?
?Pero non ves que o avión vai
cheo?
?Dormen todos. Verás.
Ponse en pé e berra: ?¿Alguien
tiene un lápiz?
Ninguén contesta.
?Ves como dormen?
Botan o quiqui e cabo
dun anaco a azafata fai un percorrido polo avión e ve un velliño tremelicando.
?¿Qué le pasa? ¿Tiene frío? ?pregúntalle.
?Sí ?responde o vello
batendo dente con dente.
?¿Pero cómo no pidió una manta?
?¿Una manta??resposta o
vello?. ¡Ahí uno pidió un lápiz y le dieron por el culo...!
Non ten volta: o humor é un
esperanto entre a xente de boa vontade. Benvido sexa o EMHU.