Tuesday, June 18, 2019
AS LISBOAS DE NUNO SARAIVA Desenhos Originais / Ilustrações Editoriais 19 JUN – 27 JUL - GALERIA SANTA MARIA MAIOR Rua Da Madalena, 147, 1100-232 Lisboa
|
|
Nuno Saraiva
Ilustrador
Ilustrador
Trabalha no
The Lisbon Studio
r diogo do couto 1, 7E
r diogo do couto 1, 7E
1100-196 Lisboa
(a Sta. Apolónia)
(a Sta. Apolónia)
«The New York Times» e a caricatura -POR SIRO LOPEZ IN VOZ DE GALICIA
António Moreira Antunes é
un prestixioso caricaturista portugués, considerado o cronista gráfico da
democracia do seu país. Desde 1974 fai caricatura política no semanario Expresso,
onde o pasado 25 de abril publicou a do primeiro ministro de Israel, Benjamin
Netanyahu, con feitío de can e un colar coa estrela de David, guiando a un Trump
cego e coa kipá na cabeza, coma un xudeu máis. A viñeta foi reproducida en The
New York Times e os berros de destacados dirixentes da comunidade xudía
norteamericana, que a cualificaron de antisemita, chegaron ao ceo. Trump,
enfrontado aos editores, aproveitou para acusalos de manter acotío esa liña
antisemita e, aínda que o xornal recoñeceu o erro e prometeu que non se
repetiría un caso semellante, o escándalo seguiu medrando.
É
difícil ver antisemitismo na viñeta de António, quen a explicou como una
crítica á política de Netanyahu e Trump, «unha política cega que ignora os
intereses dos palestinos»; e o colar coa estrela de David, que tanto alporizou
ás autoridades xudías, como un «auxiliar de identificación de Netanyahu, non
ben coñecido en Portugal».
A
hipersensibilidade da diplomacia xudía ante as viñetas satíricas non é nova. No
2009 o catalán Romeu publicou en El País o
diálogo entre unha muller española e un xudeu:
-¿Pero
cómo puede Israel violar con total impunidad todas las leyes humanas e
internacionales?
-Nuestro
buen dinero nos cuesta.
O
embaixador de Israel protestou ao director de El País,
afirmou que a viñeta aldraxaba ao pobo xudeu, e recordou que nela aparecían os
mesmos tópicos «antisemitas infamantes de la prensa antijudía en la Alemania
nazi». Calquera viñeta crítica coa política de Israel é tachada polas
autoridades xudías de «libelo neonazi», unha frivolidade incomprensible que
xustifica as voces dos que denuncian o uso que veñen facendo do Holocausto.
The New York Times
decidiu prescindir das viñetas satíricas e, aínda que nun primeiro momento me
pareceu unha determinación tan absurda coma aqueles arrestos de cadeiras,
piscinas e demais materia inanimada que se facían nos recintos militares, hoxe
enténdoa. Días despois de reproducir a caricatura de António, publicou outra de
Netanyahu, coma un novo Moisés, con túnica e sandalias clásicas, pero con
lentes negros e facendo un selfie. O escándalo e as acusacións foron os
mesmos e repetiranse con calquera viñeta que trate da política israelí.
Que
pensan os caricaturistas xudeus da viñeta de António? Os de The New
York Times, que quedan sen traballo, vena claramente antisemita; outros,
mesmo os que publican en Israel, non ven o antisemitismo por ningures. É máis, Zeev
Engelmayer recoñece a hipocrisía da acusación porque abondan as caricaturas
de xefes de goberno con feitío de cans, e citou unha de Tony Blair con
colar de simboloxía norteamericana. Ten razón, hai varias; entre elas a que o
presentaba coma o can dos gramófonos e discos La voz de su amo.
Custa
crer que a rica tradición da caricatura satírica nos EUA, nada no século XIX co
alemán Thomas Nast e que acada o cumio co xudeu Arthur Szyk,
espertador da conciencia norteamericana ante os horrores do nazismo, poida
desaparecer do xornal máis influínte do mundo, vencida pola demagoxia; pero así
é. Menos mal que nos queda Europa, de momento.
Il New York Time contro i cartoonista por Francisco Puñal in Fabby-blog
Dopo la decisione del New York
Time di sopprimere le vignette politiche sulla sua edizione internazionale, da
tutto il mondo dei cartoonist si è levata una grande disapprovazione e
preoccupazione.
Qui sotto alcune delle
tantissime vignette sull'argomento:
New York Times against cartoonists..! Part two
This cartoon is for all my friends - political cartoonists in New York Times..! Kao što znate ukinuli su političku karikaturu u New York Timesu ..! Terrible!
Nikola Listes
Nikola Listes
Shame! No more political cartoons on The New
York Times: the scissors of the censorship attack the freedom of expression and
humour! (cartoonmovement.com)
Marco De Angelis
Marco De Angelis
Joep Bertrams
NYT new logo
Gio
www.caricaturegio.altervista.it
www.caricaturegio.altervista.it
The newest edition of Counterpoint is out which includes a special cartoon I created to answer the cartoon killers at the New York Times. Please sign up! It's free and it supports cartoons while others are determined to vanquish them. https://news.yourcounterpoint.com Here's the cartoons:https://mailchi.mp/yourcounterpoint/edition-no-208639?e=7140c0e275&fbclid=IwAR0n1dIrqh3bhCbCeuDzyfh9guPu8yTo7g-4ME7vFqFzWJe9SodA290GChQ
Kal
Kal
نیویورک تایمز بخاطر چاپ این کارتون ترامپ و ناتانیاهو (کارتون از انتونیو انتونس) به چاپ کارتونهای سیاسی پایان داد !
اونا هم کارتون موهون دارن !!!
Firoozeh Mozaffari
اونا هم کارتون موهون دارن !!!
Firoozeh Mozaffari
ALL THE NEWS THAT FIT'S TO PRINT
Il più autorevole quotidiano americano non pubblicherà più cartoons editoriali. La decisione presa dopo che una vignetta, critica nei confronti del Presidente israeliano Netanyahu, è stata accusata di antisionismo.
Il New York Times scopre ora che, in ossequio al proprio motto, non vale la pena pubblicare satira, d'ora in poi solo del vecchio e sano umorismo.
Gianfranco Uber
Il più autorevole quotidiano americano non pubblicherà più cartoons editoriali. La decisione presa dopo che una vignetta, critica nei confronti del Presidente israeliano Netanyahu, è stata accusata di antisionismo.
Il New York Times scopre ora che, in ossequio al proprio motto, non vale la pena pubblicare satira, d'ora in poi solo del vecchio e sano umorismo.
Gianfranco Uber
Il cane guida
Al New York Times privato dei cartoons editoriali mancherà qualcosa. Anche se spesso o proprio perchè in contrasto con la linea politica di un giornale la vera satira è un indispensabile cane da guardia della libera informazione. L'alternativa è dotarsi di un cane guida.
Gianfranco Uber
Al New York Times privato dei cartoons editoriali mancherà qualcosa. Anche se spesso o proprio perchè in contrasto con la linea politica di un giornale la vera satira è un indispensabile cane da guardia della libera informazione. L'alternativa è dotarsi di un cane guida.
Gianfranco Uber
We deplore the disappearance of the press cartoon in the NY Times!.
FadiToOn 2019
https://www.chappatte.com/en/the-end-of-political-cartoons-at-the-new-york-times/?fbclid=IwAR1IJL0qPlF5bi1FCwT-CxYJ6gKZHjO-7dTFUdT0GVPcCkbUETcu3G4ZYFI
:::||| The end of Humor! |||:::
............................................
FadiToOn 2019
https://www.chappatte.com/en/the-end-of-political-cartoons-at-the-new-york-times/?fbclid=IwAR1IJL0qPlF5bi1FCwT-CxYJ6gKZHjO-7dTFUdT0GVPcCkbUETcu3G4ZYFI
:::||| The end of Humor! |||:::
............................................
The New York Times cuts all political cartoons
https://www.cartoonmovement.com/cartoon/58308
Cartoon by : Javad Takjoo
https://www.cartoonmovement.com/cartoon/58308
Cartoon by : Javad Takjoo
LE NEW YORK TIMES renonce à publier des caricatures.
LIBERTÉ D’EXPRESSION : Après la décision du NEW YORK TIMES de ne plus publier
de dessins de presse, voici le dessin publié à la Une du journal LE MONDE
de ce jeudi 13 juin.
Plantu
----------------------------
Plantu
----------------------------
Da AAEC
This time the "failing New York Times" really is failing, big time
Editorial cartoonists across America and the
world have consistently, uniformly and vigorously defended the ideal of a free
press from the attacks of tyrants, dictators and twittering demagogues. But now
cartoonists are united in their outrage as it has become apparent this week
that The New York Times has indeed sadly failed. Monday, the Times announced it
would no longer publish in-house editorial cartoons in its editions, ending
their regular publication of the work of internationally acclaimed cartoonist
Patrick Chappatte.
This decision comes weeks after the Times was
burned by their own editorial negligence in running a syndicated cartoon that
was widely condemned as being anti-Semitic. Doubling down on this clumsiness in
response to the resultant furor, the Times announced that they would no longer
run syndicated editorial cartoons. Their decision now to not run in-house
cartoons as well only adds to that ham-handedness, blaming the medium of
cartoons for what resulted from their own lack of editorial oversight.
In a statement defending their action, the
Times said they “plan to continue investing in forms of Opinion journalism,
including visual journalism, that express nuance, complexity and strong voice
…” From this description, it seems the type of “visual journalism” the Times
envisions has more to do with storytelling than with expressing strong
opinions.
The best editorial cartoons are not celebrated
for their nuance. It is their clarity and pointedness, the sharpness of
their satire, that make them such powerful vehicles for expressing opinion.
There is no “on the other hand” in an editorial cartoon. This power,
understandably, makes editors nervous, but to completely discontinue their use
is letting anxiety slide into cowardice. With their decision to end using
editorial cartoons, the Gray Lady, as the Times has been called, has become
even more gray and dingy. And
the environment for free expression and the free exchange of ideas has become
even more bleak.
The Board of the Association of American Editorial
Cartoonists
Kevin Siers, President
-------------------------------------------
Agencia AJN.- Il quotidiano New York Times ha riferito che
smetterà di pubblicare fumetti politici nelle sue edizioni della sua edizione
internazionale, secondo la radio pubblica israeliana Kan, sul suo sito web.
Si noti che settimane fa il
giornale si è scusato pubblicamente dopo una pubblicazione in cui ha visto il
presidente degli Stati Uniti Donald Trump e il primo ministro israeliano,
Binyamin Netanyahu, caricaturali come un cane di lazzarillo.
James Bennet, direttore del New
York Times, ha affermato che per un anno il giornale ha pianificato di fermare
i cartoni animati nella sua edizione internazionale. Nell'annuncio fatto ieri,
Bennet ha chiarito che cesseranno dal primo luglio.
Patrick Chappatte, uno dei
principali cartoonist del giornale, ha scritto sul suo sito web che la
decisione era direttamente correlata alla rappresentazione grafica di Trump e
Netanyahu, che ha causato così tante polemiche.
Sebbene abbia condannato la
pubblicazione dello stesso, ha espresso il suo timore che i media siano stati
infranti dopo pressioni politiche e critiche nei social network.
"Negli ultimi anni alcuni
dei migliori fumettisti hanno perso il lavoro perché i loro redattori hanno
considerato le loro opere troppo critiche nei confronti del presidente
Trump", ha detto il cartoonist, "Forse dovremmo iniziare a
preoccuparci".
Tuesday, June 11, 2019
Intervista a Cristina Sampaio por Francisco Puñhal
Com Cristina Sampaio Especial para o Fany
Blog de Francisco Punal Suarez
Cristina Sampaio é uma
proeminente representante feminina do humor gráfico português. Neste momento
ele tem uma exposição no European Cartoon Center, na Bélgica.
Com ela falamos sobre
sua carreira artística
Por que você gosta de
desenhar?
A resposta mais óbvia
seria, porque sempre desenhei e sempre gostei. No entanto poderia dizer que há
duas razões essenciais, a lúdica e a cívica. Por um lado, desenhar dá-me
prazer, e para isso não tenho explicação. Por outro lado, sempre senti a
necessidade de intervir civicamente, e os meus desenhos são a minha forma de o
fazer.
Desenho desde que me
lembro. Com 9 anos fiz as minhas primeiras bandas desenhadas, para a família, e
com 13 anos desenhei os meus primeiros cartoons, caseiros, quando aconteceu a
revolução do 25 de Abril.
Brexit Flight - Cristina Sampaio.
|
Quais estudos
você fez?
Fiz o curso de pintura
da Faculdade de Belas Artes de Lisboa.
Qualquer assunto que
me suscite reflexão sobre o mundo em que vivemos, e que eu possa satirizar, me
interessa. Mas tenho mais apetência pela política internacional, os alvos são
mais suculentos.
Polyamory - Cristina Sampaio.
|
Quais técnicas
você usa para desenhar?
Actualmente utilizo o
Adobe Illustrator para desenhar, após ter feito um esboço a lápis sobre papel.
Quando e onde você
publicou sua primeira caricatura?
As minhas primeiras
publicações foram banda desenhada, na revista de BD “Visão", em 1976.
Comecei a publicar cartoon e caricatura mais tarde, a partir de 1986. Os meus
primeiros cartoons editoriais foram publicados no "Jornal da
FENPROF", o jornal da Federação Nacional de Professores.
Onde você
publica atualmente?
Os meus cartoons saem
semanalmente no jornal Público e faço quinzenalmente um cartoon animado para o
canal de televisão “RTP3", com o grupo Spam Cartoon ( spamcartoon.com ). Publico também, sem
regularidade definida, no Courrier International e no The New York Times, entre
outros jornais e revistas. A partir de Abril começarei a publicar regularmente
na revista francesa “Alternatives Economiques”.
O que é um dia
de trabalho para você? Você se dedica exclusivamente à ilustração?
Dedico-me
exclusivamente ao cartoon, ilustração e animação. O meu dia de trabalho não tem
um padrão regular. A minha actividade divide-se entre leitura, recolha de
informação, esboço de ideias, desenho no computador. E ainda organização do
arquivo e… auto-secretariado (emails, contas, etc.). E a obrigatória sesta. E
ainda o passeio com o meu cão, que me ajuda a pensar.
Neste momento não há
revistas de humor gráfico em Portugal. Foram existindo algumas, desde o sec XIX
até finais do sec XX, mas a maioria foi de curta duração. A dimensão do país
nunca ajudou ao panorama editorial. E agora, com a presença da Internet, editar
uma revista exclusivamente de humor gráfico é praticamente impossível.
A imprensa portuguesa dedica o espaço
que merece ao cartoon ou não?
Há cada vez menos
espaço na imprensa portuguesa, e na imprensa em geral, para o cartoon.
Alegadamente por razões económicas, que muitas vezes servem apenas de
justificação para o receio generalizado da sátira política. Além disso, está em
curso uma revolução nos meios de comunicação, desde a chegada da Internet, à
qual os cartunistas ainda estão a tentar adaptar-se.
Por que o humor e a
sátira são importantes na sociedade?
A sátira estimula a
reflexão da sociedade sobre si própria, abre-lhe os olhos e o pensamento. E o
humor é um veículo fundamental, e universal, para esse estímulo.
Curriculum
Cristina Sampaio
nasceu e vive em Lisboa. Em 1985 licenciou-se em pintura pela Escola Superior
de Belas Artes de Lisboa. Começou a fazer ilustração infanto-juvenil em 1987,
área onde publicou mais de uma vintena de livros, em editoras como Editorial
Caminho, Bertrand Editora ou Porto Editora. Está igualmente representada em
inúmeras publicações colectivas de ilustração e de cartoon. Desde 2009 faz
parte da associação Cartooning for Peace.
A partir de 1986
começou a trabalhar como ilustradora e cartunista para diversas revistas e
jornais, nacionais e internacionais, com destaque para Expresso, Público e O
Independente, em Portugal; Courrier International, em França; Kleine Zeitung,
na Áustria; The Boston Globe e The New York Times, nos EUA.
Em 1998 criou a cenografia
do musical infantil “Bom Dia, Benjamim!”, reposta em 2012 no Centro Cultural de
Belém. Trabalhou igualmente em multimédia para o Centro Ciência Viva e para a
APM. Entre 1990 e 1999 foi editora da secção de infografia do jornal Público.
Integrada no colectivo Spam Cartoon, realizou em 2009 curtas de animação para o
canal de televisão SIC Notícias, projecto retomado desde 2017 na RTP3.
O seu trabalho foi
apresentado em numerosas exposições colectivas e individuais, em Portugal e no
estrangeiro, destacando-se Alemanha, Bélgica, Brasil, Cuba, Dinamarca, França,
Grécia, Itália, Noruega, República Checa, Suécia, Suíça e Turquia.
A sua obra foi alvo de
duas exposições retrospectivas. A primeira, “O Desenho dos Dias, uma década de
ilustrações no Público”, teve lugar na Bedeteca de Lisboa em 2001. A segunda, A
Poética do Humor”, realizou-se na Biblioteca Municipal de Viana do Castelo em
2018.
Entre outros prémios
foi-lhe atribuído em 2002, 2005 e 2009 o Award of Exellence da Society of News
Design e em 2009 a Medalha de Prata da SNDE. Igualmente em 2009 foi distinguida
com o prémio de Melhor Ilustração para Literatura Infantil no Festival de BD da
Amadora. Em 2006 e 2010 recebeu o Prémio Stuart de Desenho de Imprensa na
categoria de melhor cartoon. Em 2014 foi-lhe atribuído o prestigiado Prémio
Ciência Viva Media. Em 2007 foi laureada com o 1º prémio na categoria de
cartoon editorial do World Press Cartoon, que em 2009 e em 2015 a voltou a
distinguir, desta vez com uma menção honrosa.
Sunday, June 09, 2019
Museo del Humor de Buenos Aires
Con tristeza e indignación, leemos la noticia de cómo el Museo del Humor de
Buenos Aires ha sufrido un "sutil sabotaje" por parte de las
"autoridades", que una vez más demuestran su rechazo al humor
gráfico, y lo que representa.
Después de un trabajo de años, realizado por su director Hugo Maradei, con la
colaboración de prestigiosos caricaturistas argentinos, como Quino, Salvat,
Mordillo, Tute, y muchos más, que apoyaron esta noble iniciativa, que
atrajo numeroso público a las múltiples exposiciones y actividades en favor,
ahora se ve aniquilada.
Por otro lado, en un artículo publicado en el diario "La Nación",
cuyo link aparece aqui y que podrán leer, las "autoridades"
manipulan, mienten y tergiversan la verdadera historia de lo sucedido, a lo que
contesta Hugo Maradei, en líneas más abajo.
Desde aquí expresamos nuestra solidaridad con los caricaturistas argentinos,
su hermosa historia y trayectoria, y con Hugo Maradei, que ha llevado adelante
la inmensa labor del Museo del Humor, sin ni siquiera le paguen, en una etapa,
por su trabajo.
Aquí va la información. Pueden sacar sus propias conclusiones.
Gracias por la atención prestada.
Cordialmente
Francisco Puñal Suárez
El nuevo perfil del Museo del Humor
El domingo 17 de marzo el diario La Nación editó una nota con la investigación que el periódico realizó
sobre la situación actual del Museo del
Humor, que se puede ver en este enlace: https://www.lanacion.com.ar/cultura/museo-del-humor-un-proyecto-frustrado-que-hoy-busca-un-nuevo-perfil-nid2229405
Respecto a esta nota y a lo declarado por el Director General de Patrimonio, Museos y Casco Histórico,
Arq. Juan Vacas, considero oportuno
efectuar las siguientes aclaraciones:
1) La afirmación por parte del funcionario: "Nos parece
importante que el
alcance del Museo del Humor dé cuenta del patrimonio de todas las épocas", no se corresponde con lo actuado en los
6 meses transcurridos desde su
desmantelamiento.
Desde esa fecha sólo se exponen obras de ilustradores jóvenes y
artistas emergentes, al
contrario de lo desarrollado anteriormente donde tenían su espacio expositivo y otras actividades (charlas,
videos, actos institucionales nacionales
e internacionales, concursos nacionales e internacionales,
etc.) los grandes maestros del humor gráfico y la historieta, además de artistas jóvenes y
contemporáneos acreditados como Liniers,
Tute, Alfredo Sábat, Kappel, Nik, Pablo Sapia, El Bruno, Diego Parés, Ibarra y tantos otros.
También tenían su espacio las nuevas generaciones y los artistas emergentes, a través de las muestras
anuales que realizabamos en conjunto con
la Asociación de Dibujantes Argentinos, entidad que nuclea a 500 artistas de todo el país.
Todas estas actividades se pueden ver en el enlace Videos del Museo
del
Humor: https://bancodeimagenesmudi.blogspot.com/2019/01/videos-del-museo-del-humor.html
Humor: https://bancodeimagenesmudi.blogspot.com/2019/01/videos-del-museo-del-humor.html
Que incluye más de 200 videos emitidos en sus 6 años de existencia (un promedio de un video cada 10 días) y
nos vimos obligados a montar ya que la
mayoría de ellos fueron excluidos del sitio oficial del Museo, como así tambien la historia del Museo y los nombres de la
Comisión Directiva Honoraria (Quino,
Mordillo, Garaycochea, Sábat y Sendra). Recordamos que la eliminación de los registros digitales está
considerada en la actualidad como el
equivalente a la quema de libros y publicaciones.
2) Luego el Arq. Juan Vacas explica "Maradei no era el director
del museo, sino que fue
contratado como coordinador artìstico hasta diciembre de 2015"
Aquí encontramos por lo menos dos inexactitudes:
La primera es que aunque no tenía la designación oficial de Director
del Museo del Humor,
porque el puesto no existía, el propio Gobierno de la Ciudad me otorgó el título a través de documentos
oficiales, catálogos, tarjetas
personales, notas escritas y televisivas en los medios oficiales y presentaciones en actos oficiales (
algunas conjuntamente con las más altas
autoridades )
La segunda es que si bien al comienzo de mi gestión sólo tenía un contrato como "coordinador
artístico del Museo del Humor para el Ministerio
de Cultura", en el año 2015 me realizaron un contrato complementario donde se equiparaban mis atribuciones
exactamente a las de los otros Directores
de Museos de la Ciudad y el cargo era el de "Director Artístico para la Dirección General de Museos"
3) Luego el Arq. Juan Vacas menciona que "el MuHu funciona como
museo público".
Aquí hay que acotar que en la contestación de la demanda que yo
efectué contra el Gobierno
de la Ciudad, por el no pago de mis haberes desde el 1 de enero de 2016 en adelante, en el mes de marzo de
2017 la Procuración General de la Ciudad
de Buenos Aires dice en su punto 2.2 "los
únicos museos que integran la Dirección General de Patrimonio, Museos y Casco Histórico son los siguientes...y ahí
detalla los diez museos de la Ciudad y
sus directores, excluyendo al Museo del Humor".
Esto tambien coincide plenamente con las declaraciones efectuadas como testigos de parte del Gobierno de la
Ciudad en el mismo juicio por la Gerente
Operativa de Museos, Lic. Valeria Keller y el Gerente Operativo de Gestión de Operaciones, Dr. Adrián Cordero, en
diciembre de 2017.
4) Por último el Arq. Juan Vacas declara que "estamos trabajando
en el proyecto de su estructura
para poder designar un director"
Aquí es importante aclarar que este trabajo ya se había realizado y finalizado. Fué iniciado por mí en
enero de 2014 y se encontraba concluído,
redactado y a la firma el decreto correspondiente en julio de 2015, luego de pasar y ser aprobado por más de 20
despachos. En esa fecha se paralizó y se
envió a archivo en enero de 2016.
De las declaraciones del Arq. Juan Vacas se desprende que - o bien le oculta maliciosamente
información al periodismo - o lo que
sería más grave aún, que desconozca esas informaciónes detentando tan alta posición (alrededor de 700
empleados y asesores a cargo )
Por supuesto que de todo lo expuesto mantengo la documentación correspondiente, mucha de la cual fue
presentada como prueba en el juicio que
mantengo por el cobro de mis haberes, el cual tiene a la fecha 5 cuerpos y más de 2.000 folios.
Hugo Maradei