Wednesday, July 22, 2020
Siro López doa ao Parlamento as súas caricaturas políticas
A
colección está formada por 1.150 debuxos orixinais publicados entre os anos
1985 e 2006
O Parlamento de Galicia asumiu onte a titularidade da
colección Historia da Autonomía galega en caricatura (1985-2006)
integrada por 1.150 debuxos orixinais de Siro López Lorenzo e publicados no
xornal La Voz de Galicia. A colección foi cedida gratuitamente
por Siro López ao Parlamento de Galicia, que ve enriquecidos, desde xeito, os
seus fondos artísticos e documentais.
O presidente do Parlamento de Galicia, Miguel Ángel
Santalices Vieira, asinou este mediodía con Siro López Lorenzo o contrato de
cesión da colección. O Parlamento asume todos os dereitos de explotación das
obras cedidas, incluídos os de reprodución, distribución, comunicación pública
ou transformación.
Santalices Vieira agradeceu a xenerosidade de Siro
López por ceder desinteresadamente esta colección ao Parlamento de Galicia.
“Poucas institucións, por non dicir ningunha, poden resultar mais acaídas que o
Parlamento para custodiar unha colección de caricatura política que percorre
algo máis de vinte anos da historia política da Comunidade Autónoma, dúas
décadas na que a autonomía medrou e se afianzou definitivamente entre as
galegas e galegos”, afirma Santalices. “Agradecemento infinito, por tanto, a
Siro Lopez pola súa xenerosidade co Parlamento de Galicia e co conxunto das
galegas e galegos, na medida en que a súa colección se integra, desde hoxe, no
patrimonio público da Comunidade Autónoma”, engade o titular da Cámara galega.
O Parlamento de Galicia conta cunha das máis completas
e variadas coleccións de arte contemporánea da Comunidade, composta,
fundamentalmente, por pintura e escultura; obras en propiedade, pero tamén
doazóns e cesións temporais. Ademais, a Cámara custodia o legado bibliográfico
e documental de Ricardo Carballo Calero, os irmáns Vilar Ponte, e de Elena
Quiroga e Dalmiro de la Válgoma, entre outros.
A sinatura do contrato de doazón desta colección tivo
lugar na denominada Sala das Letras Galegas do Parlamento de Galicia, un espazo
no que se exhiben as efixies dos persoeiros homenaxeados o Día das Letras
Galegas de cada ano, dende 1963.
Afrontar o coronavirus Por Siro Lopez
Á consulta do cardiólogo Alfonso Castro
Beiras acudiu, hai moitos anos, unha monxiña vella e
enferma, acompañada da madre superiora, moito máis nova ca ela. A superiora,
intuíndo a gravidade do caso, emulaba a santa Teresa e non deixaba de eloxiar a
vida eterna, as excelencias da Gloria, o encontro co Señor.... A velliña
calaba, pero cando quedou a soas co médico díxolle baixiño: -Eu non quero
morrer, sabe, doutor?
Eu tampouco quero morrer e por iso cando empezaron as infeccións de coronavirus confineime na casa, disposto a seguir as instrucións, indicacións e
consellos dos expertos en pandemias, que son lexión.
Primeiro recibín un test doméstico para saber se me infectara ou non: se
podía encher os pulmóns de aire e pasar dez segundos sen toser, estaba limpo.
Como dez segundos? Vinte, trinta, corenta…! Ata poñerme vermello coma un tizón
aceso ficaba eu sen unha tose. E como me gorentaba saberme san, repetíao cada
pouco e andaba todo o día co peito de fóra, talmente coma un pavo.
Despois chegoume o dun científico que recomendaba facer gárgaras de auga
con sal, varias veces ao día, para escorrentar o bicho; e como lle teño fe á
auga con sal, que me vai moi ben para a farinxite, cando non andaba inchando o
peito, estaba gargarexando.
Un médico de pelo branco, voz grave e falar sereo recomendou bafos de vapor
e bebidas quentes porque -dixo- o virus non atura temperaturas altas.
Emocioneime facendo bafos co vicks vaporub que levaba nun recuncho do botiquín
desde comezos da Transición, e cocín a lingua nas infusións de camomila con
anís. Durante semanas levei a puntiña de fóra, buscando o fresco.
En canto nos deixaron saír, merquei unha mascarilla na farmacia.
-Dez euros.
-Dez euros?
-Si; pero pode usala unha semana.
-Unha semana? E se alguén sen mascariña me tose ou me espirra nos fociños?
-Prepare nun spray unha solución hidroalcohólica ao 50 % e ao chegar a casa
pulverice a mascariña por dentro e por fóra.
O spray non me deu seguridade ningunha e rematei enchoupando a mascariña na
solución de auga e alcohol. Aquilo era unha ruína e os amigos empezaron a
avisarme das gangas nos supermercados. Teño tantas, que estou por facer unha
doazón ás residencias da terceira idade ou asociacións de familias numerosas.
Con mascariña e as mans nos petos entrei no ambulatorio e un enfermeiro
invitoume, amablemente, a botar hidroxel.
-Aínda que non toque nada?
-A hixiene nunca está de máis.
Fíxenme obseso do hidroxel e, en canto o vexo nos accesos ao súper, á
farmacia, a unha tenda calquera, largo tres ou catro chiringazos cumpridos.
Boto tanto, tantas veces, que volvo a casa coas mans tesas, coma as do monstro
de Frankenstein.
Son pequenas molestias para mirar pola saúde, que, xa sabemos, é o que
importa. A última recomendación que me chegou é para inmunizármonos ante un
posible rebrote no outono: hai que ter relacións sexuais en parella un mínimo
de dúas veces ao día. E niso ando.
História da arte da Caricatura de imprensa em Portugal (1933) por Osvaldo Macedo de Sousa
1933
No Diário de Lisboa de 2 de
Janeiro, Correia da Costa disserta sobre "As Caricaturas Sintéticas de
Teixeira Cabral": O que torna a
arte, ou antes a maneira artística de Teixeira Cabral inconfundível, é o seu
sentido raro e único de humorismo. Sendo a caricatura em si, uma arte-síntese,
poucos são os que a podem e sabem realizar simultaneamente com um poder de
adivinhação interior e com uma verdade, um objectivo exterior, dando portanto
às mascaras uma exterioridade cómica ou dolorosa e absolutamente interpretativa
da intenção do caricaturista. Demais na caricatura a intenção é o motivo
fundamental, a finalidade em que o artista se coloca de revelador, de interpretador,
do que este julga o sentido próprio das fisionomias e das mascaras. Arte
essencialmente sintética, conjugam-se nela para a tornarem perfeita, «nuances»
e predicados, que raramente co-existem no mesmo artista. Em Teixeira Cabral ,
que passou rapidamente duma revelação perturbadora a uma certeza indiscutível e
que atingiu, hoje, embora bastante novo, a situação inconfundível de ser o
primeiro humorista português da caricatura, a sua precisão de retina e o seu
sentido de adivinhação, de perscrutação interiores, deram-lhe uma nítida
expressão de individualidade. Por essa razão e por outros motivos a intenção
deste artista é absolutamente paralela à técnica, à perfeição do seu desenho.
Os traços tornam-se nítidos e precisos, e em linhas perfeitamente sintéticas
atinge o seu alvo e realiza sempre desenhos admiráveis de elegância e nitidez.
Se por vezes há bizarrias e irregularidades de composição, o conjunto é, de
facto, harmónico fechando sempre o desenho de maneira a torná-lo completo e
decisivo, adentro dum alto equilíbrio de unidade. Na obra de Teixeira Cabral,
que é uma indiscutível lição de humorismo, as máscaras e as fisionomias não
estão apáticas no desenho, pelo contrário, têm uma vida real, humanizando-se em
absoluto com as intenções do autor. «Ridendo castigat mores», diziam os latinos
e pode-lo-á repetir Teixeira Cabral, porque muitas vazes caustico e castiga de
mais os modelos, apenas para salientar a parte imprecisa ou não revelada do seu
auto-humorismo. Toda a mascara humana, definindo na sua estática e dinâmica de
fisionomia um sentido de tragédia ou de comicidade e humorismo, é portanto um
campo aberto à retina e à observação instantânea dum caricaturista. Mas a parte
dificílima, a parte cuja técnica é estruturalmente definidora do valor e da classe
dum caricaturista, é torná-la sintética, simples, objectiva e resumindo no
conjunto toda a intenção a revelar.
Por isso, a caricatura é uma arte síntese. /…/
Teixeira Cabral é um dos
expoentes da nova geração modernista, que ao lado de D. Fuas, Botelho, Tom,
José de Lemos, Paulo Ferreira, Zémarkes… cria um novo elan estético. Ele irá
mesmo aos limites do abstraccionismo, onde o perigo de se perder o diálogo
comunicativo com o público trava a vanguarda estética no modernismo. Como por
diversas vezes referi, o humor gráfico tem de conciliar a vanguarda com a
comunicabilidade, porque se esta última falha, ou seja se não houver leitura
imediata, deixa de haver humor, sátira. A abstracção, por onde caminharão as
artes plásticas, é terreno quase interdito à sátira, pelo menos mais politica
ou cartoonistica do quotidiano, pela essência do próprio conceito de abstrato.
Interdita mesmo? Não, pelo absurdo consegue-se, com muita imaginação e
irreverencia, ainda uma via de sobrevivência humorística. Contudo o humor ainda
viajará pelo surrealismo, e por outras vanguardas…É um mar de artista que vão
enchendo as páginas com o humor possível, como Vascó, Ilberino dos Santos,
Mário Monteiro, Xápi, Cruz Caldas, Pinto Magalhães, Albuquerque…
Se historicamente falámos essencialmente
das conquistas vanguardistas no campo do modernismo, nunca podemos esquecer o raphaelismo
(alguns preferem dizer estilo bordalliano), o estilo humorístico-naturalista
que sobrevive ao tempo. Mestres como Valença, Amarelhe, Alonso, Cunha Barros,
Carlos Ribeiro, Natalino, Pargana, Armando Boaventura, Octávio Sérgio… vão
singrando triunfalmente. Sendo um estilo sempre de gosto popular, vão
adaptando-o à sua própria imagem de artista e aos gostos de cada época. Tendo
sempre como base a estrutura satírico-política deixada como herança por Raphael
Bordallo Pinheiro, o mestre está sempre presente, mais não seja através da sua
criação maior, o Zé Povinho, o Zé Pagante, o Zé Português.
Epílogo
A Ditadura militar foi-se
transformando, ou mais concretamente, foi-se definindo ao longo destes sete
anos, essencialmente com um crescente predomínio da figura do Ministro das
Finanças António de Oliveira Salazar, e já então Presidente do Conselho de
Ministros.
Apesar de a opção de direita
já estar definitivamente desenhada, havia diferentes opções de via política,
onde o Movimento Nacional-Sindicalista de Rolão Preto queria impor uma via
fascista de modelo italiano, enquanto que a União Nacional impunha uma via mais
nacionalista de brandos-costumes salazaristas.
Para melhor conhecimento dos
pensamentos do "timoneiro" do regime, em Fevereiro é publicado o
livro "Salazar, o Homem e a Obra", uma compilação das entrevistas
realizadas por António Ferro, com prefácio do próprio Salazar (uma tiragem de 125.000
exemplares).
Neste ano de 1933 termina
esse período de transição com a promulgação da nova Constituição Política da
República Portuguesa (a 11 de Abril), fundando-se desta forma o novo regime, o
Estado Novo. Neste documento ficava instituído o sistema jurídico-institucional
do «corporativismo português».
Se para a historia do país
esta é uma data charneira, num caminho que mergulhará o país num dos seus
períodos mais negros no âmbito sociológico e cultural, para a História da
Caricatura é apenas mais um passo para a degradação de um género artístico. Um
género onde a liberdade de expressão, onde o triunfo do espírito é fundamental,
dificilmente sobreviverá incólume à tacanhez dos espíritos policiais que desde
então tentam dominar o espírito de um povo.
Sobreviverá, mas…
História da arte da Caricatura de imprensa em Portugal (1932) por Osvaldo Macedo de Sousa
1932
Baltazar tinha 12 anos - escreve Juliano Ribeiro em 1938 no Jornal de
Notícias - e era Groom no Café Chiado -
o elegante café do sr. Júlio Dantas. Era vivo, saltitante, espliégle, um
verdadeiro groom do Séc. XX de espírito alerta e lume no olho. Ora iam pelo
café, ao fim da tarde, muitos alunos das Belas Artes ali adiante, no Largo da
Politécnica. E o Baltazar, como o serviço ali apertava, ficava-se a ouvi-los, a
vê-los trabalhar.
Esses rapazes das Belas Artes era o vivo demónio! Havia-os que passavam
noites inteiras a desenhar, caretas, algumas muito bizarras, outras verdadeiros
retratos - charges. E 0 Baltazar, que trazia um sonho consigo ficava-se a
vê-los, a admira-los, no íntimo, lá muito no intimo, com um grande, um
veemente, um simpático e sincero desejo de imitá-los ...
- Quando eles se iam embora,
quando eu, findo o meu serviço, recolhia a casa de meus pais, todos aqueles
bonecos iam comigo, a dançar, a bailar, como pessoas de carne e osso, como
seres vivos. E dizia de mim para mim que, se quisesse, poderia pô-los a andar
fazendo como faziam os senhores estudantes.
E um dia, ousado, decidido, o Baltazar tentou.
Mostrou a prova, primeira, hesitante prova àqueles dos rapazes das
Belas Artes que lhe pareciam mais amigos ou generosos. E a prova correu todas
as mãos. E foi louvado o engenho, a perspicácia do modesto groom.
Ganhou ânimo o Baltazar. E pelo Natal, com o cartão de boas festas que
entregava aos fregueses do Chiado, levava-lhes também a caricatura - uma
caricatura sem ironias acerbas, risonha, amável, que, no fundo, habituado de
meninos às ruindades do mundo, o Baltazar era psicólogo.
Foi um sucesso. O Baltazar, sem querer, sem pensar nisso, dera um
grande passo em frente na sua carreira de artista.
- Nunca tive tão farta consoada como nesse
Natal. As caricaturas deram bom efeito!
0 nome de Baltazar galgou depressa as paredes estreitas do Chiado Café.
E o Chiado Chiado, o Chiado street - tomou conta dele. Diziam-se prodígios
desse mocinho de 12 anos, vivo saltitante, espliégle, verdadeiro groom do séc.
XX. Leitão de Barros, que o vira muitas vezes sem o notar, despertado por
tantos rumores - atentou nele. Submeteu-o à decisiva prova. Baltazar já
experimentado, saiu-se do exame sem dificuldades. Era o seu segundo, o seu
decisivo passo na carreira difícil e sedutora da caricatura. Pelas mãos amigas
e protectoras de Leitão de Barros entrou no "Noticias Ilustrado". E
pequenino, vivo, sagaz, penetrado do seu sonho - começou a caricaturar Lisboa,
toda a Lisboa conhecida, toda a Lisboa que se preza.
Foi algum tempo à Sociedade de
Belas Artes. Recebeu noções de desenho. Fez exame de instrução primaria. Leu
alguns livros de útil proveito. Estreitou relações. Conviveu com pintores e
desenhadores de muito talento. Franco, leal, sincero, nunca escondeu as suas
origens humildes, criou simpatias profundas, vivas amizades. E hoje, com 18
anos incompletos, alto, magro, vagamente loiro, é já um nome que conta - um
artista de que muito há a esperar.
Segundo o próprio artista,
quem na verdade está por detrás deste lançamento fulgurante do jovem artista de
12 anos, é Olavo d' Eça Leal, que o leva para o "Diário Ilustrado"
onde Leitão de Barros o toma então à sua guarda.
Mas falamos de quem? De
Baltazar Ortega, o mais jovem caricaturista profissional da nossa História já
que a sua carreira se iniciou quando ainda tinha 12 anos. Natural da freguesia
da Madalena, (13/12/1919) filho de família pobre, viu-se obrigado desde tenra
idade em ajudar no sustento da família primeiro como ardina, depois como Groom,
até se lançar no mundo gráfico desta forma holywodesca.
Os seus primeiros trabalhos
como profissional, são reportagens sensacionalistas, onde se explora a sua
tenra idade, e onde se mostram as caricaturas dos jornalistas de varias
redacções que foi obrigado a visitar. Depois passou a visitar festas VIP,
fazendo a reportagem caricatural…
Eis alguns dos comentários do "Diário
Ilustrado" no lançamento do artista fen6meno. ... 0 seu talento, que o tem real, insofismável, flagrante, espontâneo
e soberbo.
Muitos jornais se orgulharão de terem grandes desenhadores. Nenhum terá
ao seu serviço, porém um "groom reporter" como este, que fixa com o
sorriso mais claro e a infantilidade mais natural no seu bloco de desenhos, a
pessoa com quem fala. Qual o jornal da América ou da Europa que manda a uma
reportagem gráfica - um garoto de 12 anos vestido de groom ?
Essa originalidade tentou-nos.
Após esta entrada fulgurante,
em breve caiu na rotina, engrossando a fileira dos caricaturistas que
sobreviviam mal do desenho. Teve sorte, porque graças ao contrato de trabalho,
foi-lhe facultado a acesso à escola, e posteriormente um lugar entre os
gráficos no quadro dos desenhadores da Sociedade Nacional tipográfica, onde
trabalharia uma quarentena de anos para o "Século", "Século
Ilustrado", "Vida Mundial"… A sua função era retoque nas provas
tipográficas, paginação e ilustração, sendo as caricaturas e desenhos de humor
pagos à parte.
Desta forma se inicia uma carreira
que distribuirá trabalhos pelo "Sempre Fixe", "A Bola",
"Primeiro de Janeiro", "Tic-tac", "Século"…
Voltando ao seu lançamento
profissional, é interessante o texto que acompanha a sua reportagem "Como
Baltazar viu Revolução e República", dois jornais opostos politicamente, e
onde se fala de jornalismo numa época difícil: Baltazar não tem política. Toma a sério a profissão jornalística e
considera que estas coisas de fazer jornais é, afinal, um trabalho parecido com
aquele que ele tinha, de vender cigarros. Trata-se de sustentar um vício
público. Em ambos os negócios ele devora papel - papel com veneno, diz-se. Mas
papel sem o qual ele não pode passar. Assim incólume, Baltazar passa das linhas
de fogo da «República» para as trincheiras da «Revolução» - com o seu álbum -
terra de ninguém. Ele aprendeu, quando vendia jornais, a formar, em leque, para
oferecer ao público, todas as opiniões e todas as matizes de pensamento. A sua
mão de garoto ergueu, muitas vezes na rua, páginas que foram febris noites de
redacção, virulentos ataques, sueltos contundentes… e que, ali, nas suas mãos,
era apenas palhetas dum leque de jornais oferecidos, nas manhãs ou nas tardes
frias, como um menu sortido, ao paladar do leitor…
Baltazar, antigo vendedor, hoje cozinheiro de jornais - sabe que a
imprensa à, ainda hoje - hoje ainda ! - um profissão de Ideal, onde alguns
homens ingénuos se contentam com as compensações de letra de forma - enquanto a
grande parte só vive para a «letra» de comércio.
Não apenas de novos artistas
vive o humor, antes de uma constante, e teimosa renovação de periódicos,
perante o também constante e teimosa falência dos mesmos. Assim, este ano, no
Porto surge um novo título, que mais não é que o ressuscitar de um antigo:
MARIA RITA. Dirigido pelo jornalista e caricaturista Octávio Sérgio, eis o seu
editorial de intenções: Só os que forem
muito velhos, acima dos setenta e tantos, se lembrarão ainda da Maria Rita,
esse Demócrito de saias e chinelas de ourelo que passou a vida a rir, e a rir
deu a alma ao Creador, certo dia em que dois ou três casos grotescos desabaram
sobre ela, ao mesmo tempo, como uma nuvem densa de gases hilariantes.
Teve uma morte feliz, - excepção à regra geral, estabelecida pelo
filósofo grego, de que a chorar entramos na vida e a chorar saímos de ela. Para
gozar essa inexcedível ventura é necessário possuir um temperamento muito
especial. Tinha-o a Maria Rita, com uns nervos por tal forma sensíveis que, à
menor cócega na epiderme, disparavam em gargalhadas infindáveis. Foi numa de estas
que lhe faltou o folêgo, - coisa que, ousamos esperá-lo, nunca há-de faltar a
esta, embora a MARIA RITA se proponha rir, e fazer rir, muito mais do que a
outra.
São diversos os tempos, mas a comédia é a mesma. Na política, na
sociedade, na própria vida do povo, os casos cómicos alternam com os trágicos,
sendo que os factos risíveis sobrepujam em número os que mereçam a compunção
geral. A crónica da vida portuguesa, para ser perfeita, teria de ser escrita
por Aristófanes e ilustrada por um caricaturista. O que se nos afigura exagero
nada mais é do que a realidade. Todas as coisas, mesmo as mais solenes, mesmo
as mais sublimes, mesmo as mais emocionantes, teem um lado intensamente
ridículo. É essa faceta que a MARIA RITA se propõe focar. E tenham a certeza de
que - mesmo quando falar a sério - há de estereotipar-se no seu semblante um
esgar de riso.
«A vida é feia, a vida é triste» - afirma o último personagem de
António Ferro. Engano! A vida é diabolicamente linda, como um sorriso de Greta
Garbo, e prodigiosamente alegre, como uma carteira a transbordar.
Mas, mesmo que assim não fosse, - tristezas não pagam dívidas. Cá em
casa não se admitem lágrimas, a não ser o «lacrima-cristi». E ainda assim,
prefere-se-lhe o champanhe: no cristal transparente da Verdade, a espuma
saltitante do Riso.
Em Julho de 1932 de novo a
D.G.S.C. procura-se justificar a Censura com Instruções Gerais nos seguintes
termos: “1º - A Imprensa periódica é o mais poderoso e eficaz meio de
propaganda. Por isso mesmo, tem uma complexa e elevada missão social a
cumprir...; 4º - A Censura Prévia é o meio indispensável a uma obra de
reconstrução e saneamento moral...; 5ª - A intervenção da Censura,
rigorosamente condicionada pela necessidade de evitar a publicação de ideias e
factos, consideradas prejudiciais ao bem público, deve exercer-se na medida
justa. O corte não é uma punição mas, frequentemente, uma indicação para o
jornal...; 10º - Sendo a Ditadura um regime de honesta legalidade, é de desejar
a serena critica de todas as medidas governamentais que para esse fim forem
dados a público, com o propósito manifesto de uma útil colaboração...; 15º - A
Liberdade de Imprensa, justamente compreendida, não implica o uso de linguagem
despejada, do insulto soez e da grave injúria às crenças religiosas de cada
um...; não serão permitidas referências desprimorosas... irreverências às
autoridades...notícias de atentados e julgamentos por motivos políticos... Critica
sistemática aos actos da Ditadura... alusões aos serviços da Censura...” É
curiosa a defesa de que o corte não é uma punição, mas um indicador de como se
deve dar as notícias...
Wednesday, July 15, 2020
PARTICIPANTES VII BIENAL DE HUMOR LUIZ D’OLIVEIRA GUIMARÃES Espinhal / Penela 2020
2020 - Países – 74, Artistas – 480,
Trabalhos – 1360 (dos quais 127 caricaturas de Antonio Arnaut)
Albânia - Agim Sulaj
/ Alemanha - Ivan Flammia , Jan Tomaschoff , Steffen Jahsnowski-Herschel
/ Argelia - Youcef Aimeur
/ Argentina - Adrian Palmas , Ana Gabriela Lionetti , Berté , Daniel
Eduardo Varela . Fabián Andrés Fucci , Jorge Meijide , Juan José Outeda , Julieta Valente , Lawry , Luis Silva , Martin Fallocca , Martin Favelis , Omar Perez , Outeda , Santiago Cornejo
/ Arábia Saudita - Ameen Alhabarah
/ Australia - Louis PoL
/ Austria - Hule
Hanusic , Klaus Pitter , Stefan Wenczel
/ Azerbeijão - Seyran Caferli , Soltan Soltanli
/ Bélgica - Cost –
Constantin Sunnerberg, Dierick
Hans , Luc Vernimmen, Patrick Heymans , Paul Kempeneers , Philippe Bossens
, Stefaan Provijn
/ Bielorussia - Marina Gorelova , Oleg Gutsol , Vitaly Bondar
/ Bosnia
and Herzegovina - Sultan
- Resad Sultanovic
/ Brasil - Adnael Silva, Aleco, Alex Leal , Alexandre Marcelino , Alisson Affonso , Amorim, Anderson Oliveira Delfino , António Alves Lima JR , Arisson Tavares , Bruno Ortiz Monllor , Cau Gomez , Cival Einstein, Elcio Danilo Russo , Eduardo Baptistão , Elias Gabriel , Erico Junqueiro, Ferreth , Geraldo Magela da Conceição, J. Bosco , Jorge, Luís Cardoso
Pereira, José Augusto
Camargo , Lailson de Holanda, Lezio Custodio
Junior, Liz França , MiguelJr , 1000ton , Misso , Monika Papescu , Plinio Nakamura, Ray Costa , Ronaldo Cunha Dias , Santiago - Neltair Abreu, Sérgio Campelo , Silvano Melo, William Martins Ribeiro, Xavi
/ Bulgária - Ivailo Tsvetkov, Maya Tcholakova, Miroslav Bozhkov , Temenouga Djourova, Tsocho Peev , Valentin Georgiev , Valery Lyutov
/ Canada - Bruce MacKinnon , M. Frédérick
Fontaine
/ Casaquistão - Galym Boranbayev
/ Chile - David Tineo Rangel
/ Chipre - Cemal
Tunceri, Huseyin Cakmak, Musa Kayra, Mustafa Tozakı
/ Colombia - Beto - Alberto Martinez, Camilo Triana, César Ibarra Zuñiga, Darry, Fernando
Pica, Giselle
Escandon, Guaico, Ignacio Villamil, Julio Cesar Lemos Devia, Melissa Baena Puerta,
Nani Mosquera, Nelson Zuluaga, Omar Turcios, Ramiro Zapata, Raul
Zuleta
/ Costa Rica - Ferreol Murillo Fuentes
/ Croácia - Damir Novak , Natasa Rasovic Bodis, Slobodan Butir, Zarko
Luetic
/ Cuba - Brady Izquierdo, Falcó Chang, Michel Moro Gómez, Ramses Morales, Reynerio
Tamayo, Voland – Roberto Castillo
/ Curdistão - Yousef Alimohammadi,
Zhaleh
Yoosefinezhad
/ Egipto - Dina Abdelgawad Shosha, Fawzy Morsy, Maged Nashaat Kamal, Omar
Seddek Mostafa, Rita Youssef Kevorkian, Samira Saeed, Wesam Khalil
/ Eslováquia - Roman Sika, Vladimir Pavlik
/ Eslovenia - Saša Kovač, Stane Jagodic
/ Espanha - Dâmaso del Pino, Fuen, Harca, José Malagon, Manuel Arriaga, Manolo, Mário Rodrigo Romero, Menta, Xaquin
Marin
/ Estonia - Ester Lauringson
/ EUA - David Hafez, Fumio Yamaguchi
/ Finlandia - Heino Partanen
/ França - Bernard Bouton, Jean-Loic Belom, Rene Bouschet, Roman
Michel, Sylvain Pongi
/ Grécia - Grigoris Georgiou, John Xagoraris, Kostakis
/ Holanda - Peter Nieuwendijk
/ Hungria - Istvan
Kelemen, István Parázs
/ India - B V Panduranga Rao , K. Ethiraaji, Malatesh M Garadimani, Paresh Tank, Raghu Raju,
Shankar Pmarthy,
Smitha Bhandare Kamat, Vinoj
Kalangattu Gopalan, Vishwas Suryawanshi,
Yathish L Shettigar
/ Indonésia - Agus Eko Santoso, Agus
Harsanta, Agus Widodo, Bambang
Sulistyo, Bapak
Sudarmanto, Budi Hari Pujiono, Danny Yustiniadi, Darsono, Den Dede
Demma, Dendy Heru Hardono,
Didie Sri Widiyanto, Doddy Iswahyudi, Dhieyu
Wahyudi, Edi Dharma, Jiwenk
Wae, Jitet Kustana,
Leo Wahydi s, Padri Legowo, Taufan Hidayatullah,
Tommy Thomdean, Yere
Agusto , Yustinus Anang Jatmiko
/ Inglaterra - Alexei
Talimonov, Isabella De Novellis
/ Irão - Abbas Ahmadi, Ahmad Haji
Babaei, Akbar Rouhy, Ali
Ghanaat, Ali Miraee, Amirhosseign Noroozi,
Amirhassan Arefipour , Armin Ganjdeh, Bagher Hemmati , Elham
Khalili Mehr , Elham Khashanjan , Emad Salehi , Esmail
Aleshloo , Farimah Fatemi, Hamid
Ghalijari , Hamid Soufi, Hatef Ghaderi,
Hofseb Zarifican, Hossein Naghib, Iman Nemati, Jaber Bidi, Keyvan
Shahsavari, Keyvan Varesi , Mahdi Afradi , Mahdieh
Sabbaghkar , Mahmood Nazari, Mahsa Eskandari, Mahyar Jafari Rad, Marzieh
Khanizadeh, Masoud Fagir, Mohammad
Saleh Razm Hosseini, Monireh Ahmadi, Rahimi
Masoumeh, Rasool Hajizadeh, Saeed Moosarezaei
Saeed Sadeghi , Saeedeh
Hayatipour, Saghar Ataei, Sajad Rafeei, Salar Eshratkhah, Sepideh
Aghaei, Sepideh Faramarzi, Shahrokh Heidari, Sharam Yaghoubi, Sohrab Kheiri, Tayebe Khalili Mehr. Tahereh
Hayatipour, Yalda Hasheminezhad, Yaryan Atefeh, Yassan Delfan, Zahra Farhadpour
/ Iraque - Qasim
Qapalan
/ Irlanda - Miroslav Nowak
/ Israel - Boris Eremburg, Ilya
Katz, Kfir Weizman, Sergey Sichenko
/ Itália - Dindo , Friedrich Tasser,
Gabrile Corvi, Marco Fusi, Marco De
Angelis, Marco D'Agostino, Mariagrazia “Gio” Quaranta, Mario Russo, Nicola Bucci “Bucnic”
/ Japão - Das – Danial Sahade, Noguchi Kunikazu
/ Jordania - Osama Hajjaj
/ Kuwait - Hazem Nassar
/ Libano - Redwan Alferekh
/ Libia - Alajili Elabidi
/ Lituânia - Ilja Bereznickas, Vladimiras Beresniovas
/ Marrocos - Tarek Benbaba
/ México - Gerardo Antonio Barba, Oscar Rodriguez Ochoa, Vicente
Corpus Santillan
/ Moçambique - Sergio Zimba
/ Montenegro - Darko
Drljevic , Lazo Sredanovic, Luka Lagator
/ Myanmar - Ngai Oo
/ Nicarágua - Wilber Chevarria Centeno
/ Palestina - Safaa Odah
/ Peru - Karry, Pepe Sanmartin, Walter Toscano
/ Polonia - Czesław Przęzak, Dariusz Dabrowski, Emil Idzikuwski,
Henryk Cebula, Izabela Kowalska-Wieczorek, Jacek Frackiewicz, Jacek
Majcherkiewicz, Jerzy Stepniak, Krzyskow Miroslaw, Maciej Trzepalka, Michal Graczyk, Tomasz Tobolewski, Zbigniew Nieweglowski, Zbigniew Piszczako, Zygmunt Zaradkiewicz
/ Portugal - Agostinho Pereira, António Gaspar, António José
Lopes, Carlos Laranjeira, Carlos Rico, Fernando Campos, Hermínio Felizardo, Henrique
Monteiro, Ivo Jorge, João Pedro Lima, José Santos, Luca, Luís Caeiro,
Luis Costa, Luis Frasco, Luís Louro, Mário Teixeira, Monginho, Paulo Pinto, Pedro Ribeiro Ferreira, Pedro Silva, Ricardo Ferreira, Ricardo Galvão, Rodrigo de Matos, Romão Raimundo, Romeu Castro da Cruz, Rui Pimentel, Rui Zilhão, Santiagu – Antonio Santos, Vitor
Silva, Zé Oliveira
/ Quénia - Kang'ethe
Njenga
/ Rep. Checa - Evžen David, Jiri Novak, Roman Kubec, Tomas Trunecek, Vhrsti – Vojtech
Jurik
/ Rep. Macedonia - Keti Radevska, Tode Risto Blaževski , Zlatko Krstevski
/ Rep. Popular da China - Anyong Chen, Bingling, Cai Weidong, Gao qian ya, Guo
xuan chen jianjie, Huang
Xiaomin, Jiaruijun, Lang Yi
Tong, Lei Zou, Li Jia Xuan, Li Bu Yi, Li Hai
Feng, Li Jingshan, Li kui Jun, Li Ru Jun, Li Xuesong, Li Wei, Liang Weichi, Liu Qiang, Liu xihua, Lou Peidong, Lu Nan, Ning Bin, Ni uyiran, Qiang Liu, Shen Hong Li, Shisong Peng, Wan Chon Xuan, Wang Ruo Yan, Wangyichen, Wawoyang, Wang Jian qing, Wang Zhen, Yuan Peisen, Yang
Liangyi, Yang Xia, Yi jie Chen, Yu
Liang, Yu Shi Xin, Yu Xinghua, Yu Zi han, Zhang Kaiqi, Zhaotingyue, Zhang Xuney, Zhao Guoming, Zhao Yun Sheng, Zhu Zizun
/ Roménia - Alexandrescu Aurel Stefan , Chiorean Cornel-Marin ,
Constantin Ciosu, Constantin Pavel , Doru
Axinte, Felix Artuche , Gelu Pascal , Ion
Sfâriac , Leonte Nastase , Liviu Stanila , Marian Lupu , Mihai Gabriel Boboc , Mihai Ignat , MIS-Misăilă Carmen Niculina , Nicolae
Lengher , Petry and Crisan , Pintilie
Bogdan-Andrei , VEM – Victor-Eugen Mihail
/ Russia - Alexander
Bogdanov, Alexander Shmidt , Alexey Mikhaylusev, Anatoly Radin, Evgenii
Merkurev , Fedor Alekseev , Husab Sodiqov, Igor Smirnov ,
Irina Galchina , Ivan Anchukov ,
Konstantin Chakhirov, Mikhail Zlatkovsky, Mohsen
Zarifian, Nedzvedskaya. N ,
Nikolay Chernyshev , Rooshan Gatayllin , Sergey V. Sokolov , Sergei Belozerov , Shilov Viacheslav , Valeri Tarasenko , Vasiliy Alexandrov
, Victor Skopintsev , Vladimir Khakhanov , Vladimir Soldatov, Vladimir Tyurin
/ Serbia - Danja Doroški , Milenko Kosanovic , Mileta Miloradovic , Milorad Rankov , Predrag Srbljanin - Srba , Sava Babic , Spiro Radulovic ,
Toso Borkovic , Vaso Krcmar , Vladimir Stankovski
/ Siria - Morhaf Youssef , Raed Khalil
/ Sudão - Elrayah
Ombaddi , Osman Obaid
/ Suécia - Mahmoud Abbas
/ Suiça - Luzinha
/ Tailandia - Tawan Chuntraskawvong
/ Turquia - Ali Hakan Alan, Ali Sur, Banu Mogulkoç, Bingol
Oktay , Cem Koç , Cemil Safiturk , Cengiz
Uç, Erdem Baytemur , Erdogan
Basol, Ferhat Demirbas, Halit kurtulmuş
Aytoslu , Hilal Ozcan , Kerem YÜce ,
Lütfü Çakın , Mehmet Zeber , Menekse Çam , Muhammet Akyildiz , Murteza Albayrak , Musa Gumus , Mustafa Yildiz , Oguz Gurel , Oguzhan Çiftci , Omer Çam , Ozcan Çaliskan , Serhat Kurt , Serpil Kar , Sinem Algam , Yalcin Eroglu, Yazici Ahmet , Yuksel Cengiz
/ Ucrânia - Alexander Andryushchenko , Alexander Dubovskyi , Gennady Nazarov , Georhii Maiorenko , Igor
Kukyanchenko, Konstantin Kazanchev , Mykola Voloshyn , Oleg Loktyev , Oleksiy Kustovsky , Reputyn Gennadiy , Sergei Semendyaev , Smal Oleh , Vadin
Simimoga, Valentyn Bezruk , Valery Momot , Viacheslav Kazanevskyi
, Viktor Holub , Vitaly Levitskiy , Vladimir Kazanevsky , Yuriy Galiakbarov
, Vyacheslav Kaprelyants
Uruguai - Leslie Ricciardi, Luis Haro Domínguez
/ Uzebequistão - Makhmudjon Eshonkulov , Shavkat Muzaffar
/Venezuela - Edgar José Vargas Ávila , Ivan Lira